Jackson Pollock
“
”
~ Jackson Pollock over ""
”
"Jackson Pollock (1912-1956) was de meest bekende kunstenaar ter Wereld. Hij stond bekend om zijn vele kunstwerken die hij maakte met het programma Paint. Deze zijnde de Paint van Microsoft, aangezien er geen beter bestaat[1]. Pollock stond bekend om in de plaats van zijn werken een naam te geven ze te nummeren. Dit wegens gebrek aan inspiratie, bovendien waren er geen herkenbare vormen te vinden in zijn werken, wat het moeilijk maakte om er een naam aan te geven.
Biografie[bewerken]
Jeugd[bewerken]
Pollock werd in het jaar 1912 geboren, het jaar waarin de euro nog geen kluit waard was en tevens de Titanic was gezonken. Vanaf zijn 2de levensjaar kon men al merken dat Pollock een aanstormend talent was. Met behulp van het revolutionaire programma Ms Paint van de nog revolutionaire innovatie van de personal computer, maakte Pollock zijn eerste kladjes. Deze werken waren wel nog in zwart-wit aangezien de uitvinding van het kleurenscherm pas later kwam. Jammerlijk werd zijn talent verstoort door de Eerste Wereldoorlog, waardoor hij geen penselen meer had, en de opkomst van persoonlijke hygiëne, waardoor hij zonder bruine verf kwam te zitten. Na 4 jaar van hart- en ledematenverscheurende oorlog, kon Pollock eindelijk terug naar school gaan. Iedere vrijdagnamiddag kon hij dan zijn kunststijl bijschaven omdat het dan knutseldag was. Uiteindelijk beslisten zijn ouders om hem op zijn twaalf jaar naar de Royal Acadamy for Paint Artworks (RAPA) te sturen.
Opleiding[bewerken]
Als 12-jarige knaap startte hij dan op de RAPA, waar hij één van de meestbelovende studenten werd. Dit tot ongenoegen van zijn medestudenten die hem dan vaak spam en andere rotzooi opstuurden waardoor soms volledige werken van Pollock zijn verloren gegaan. Ondertussen kwamen de eerste kleurenschermen op de markt, waardoor Pollocks talent nog meer tot uiting kwam. Na 6 jaar en 3 studieuitstappen naar de hoofdvestiging van Paint later, studeerde Pollock met uitermate hoge onderscheiding, ook wel hoogste onderscheiding geheten, af. Als beste leerling op de RAPA kreeg hij een beurs waarmee hij zichzelf een kleine studio kocht, gelegen in New York. De stad, die wegens gebrek aan bedden, nooit slaapt.
No. 1[bewerken]
Eenmaal gevestigd in zijn nieuwe studio, volledig voorzien van waterleidingen en elektrische verwarming, ging Pollock aan de slag op zijn peperdure computer, waarop reeds de allerlaatste versie van MS Paint stond. Ook kocht hij een groot projectiescherm waarop hij zijn werken beter kon beschouwen. Geruchten deden de ronde dat Pollock in deze studio regelmatig de 'dames van plezier'[2] ontving. In 1930 toen hij 19 jaar was maakte hij No. 1, zijn eerste werk, logisch, toch? Direct kreeg hij een bod van het Art Institute New York (AINY), die het werk voor 56 megabyte wilde kopen. Bovendien kreeg hij meteen de opdracht van het AINY om nog meer werken te maken. Zo overhandigde hij een jaar later een USB-stick met 10 werken aan de big chief, bijnaam Chief Big, van het AINY, in ruil voor een totaalsom van 500 megabyte.
Eerste tentoonstelling[bewerken]
Zo had het AINY genoeg werken om een eerste tentoonstelling rond Jackson Pollock te beginnen. Met een heuse ceremonie werd de tentoonstelling geopend in, rond en onder het jaar 1932. Men probeerde Pollocks carrière een duwtje in de rug te geven door andere bekende kunstenaars op de ceremonie uit te nodigen zoals bekend kunstenaar Jackson Pollock, de zelfs nog bekendere Jackson Pollock en de al even bekende Jackson Pollock. De werken werden allen geprojecteerd op een groot scherm in het AINY. Even ontstond paniek toen een dame plotseling voor de projector ging staan. Gelukkig was, 3 kogels later, dit probleem direct uit de weg geruimd.
Opkomst van het fascisme en WOII[bewerken]
Rond de jaren 30, toen de crisis uitbrak, kon niemand Pollocks werken nog betalen. Aangezien Pollock niets had gespaard, maar al zijn geld had opgedaan aan whisky, massa's whisky, kon hij zijn rekeningen niet meer betalen. Het populaire fascisme bracht een oplossing voor Pollock. Hij dacht dat als alle Joden dood waren, het echt wel beter zou gaan met de economie[3]. Daarom sloot hij zich aan bij de fascistische partij en emigreerde naar Berlijn. Hier kreeg hij zijn werken wel verkocht. Een zekere Adolf Hitler gaf hem een schets waarvan Pollock een mooie vlag maakte[4].
Na Wereldoorlog 2 moest Pollock op de vlucht voor de geallieerden die Berlijn binnenvielen. Hij vluchtte terug naar Amerika waar hij pas terug binnen mocht na het betalen van een geldboete van 300 euro, dit was in 1945. Zo ging Pollock weer aan de slag in New York.
Internet[bewerken]
Enkele jaren ging het goed met Jackson Pollock, het geld stroomde terug binnen en de vis was nog lang niet op. Maar toen kwam men in 1950 aandraven met de innovatie van het zogenaamde internet. Door het internet, werden Pollocks werken verspreid over heel de wereld, zonder dat hij daar geld voor kreeg.
Pollock kwam in slechte papieren te zitten omdat hij nog maar een klein in de plaats van een groot fortuin op zijn rekening had staan. Na een heel team van Nerds in te zetten, slaagde Pollock erin om zijn werken van een virus te voorzien. Zonder de juiste code blies het virus je hele computer op. Pollock verkochte die codes dan, nadat hij een nieuw werk had gemaakt.
Paint.NET 3.36[bewerken]
In het jaar 1956 kwam een nieuwe Paint op de markt, Paint.Net genaamd. Pollock wilde deze direct uittesten omdat hij al vanaf zijn schooltijd op de Paint van Microsoft werkte. Na No. 36 te hebben gemaakt, meldde Pollock dat hij voortaan met deze Paint zou werken. Dit tot groot ongenoegen van de heer Geits, de baas van Microsoft. Zijn bedrijf zou veel geld verliezen als Pollock, de trendsetter die hij was, naar een ander programma zou overstappen. Om meer Paint-kunstenaars te inspireren stichtte Microsoft de MS Paint Education Foundation. Doch zat hij nog steeds met een blok aan zijn been, Jackson Pollock.
Het ongeluk[bewerken]
Later dat jaar, kwam Pollock om door een ontplofte computer als gevolg van een virus. De FBI zei dat het om een verdacht overlijden ging. Uiteraard was het duidelijk dat meneer Geits achter de aanslag zat. Het virus was afkomstig van een computer uit het hoofdkantoor van Microsoft. Bill Geits gaf toentertijd commentaar op de feiten.
—Bill Geits, De Telegraaf |
Uit deze commentaar werd al gauw duidelijk dat Geits wel degelijk achter de aanslag zat, hij heeft immers geen broer. Hij kwam er vanaf met een waarschuwing en hij moest beloven dat hij het nooit meer zou doen.
Stijl[bewerken]
Pollock hanteerde een unieke stijl, doch zat er niet veel variatie in zijn werken. Zo gebruikte hij meerdere keren dezelfde technieken. Meestal begon hij op een wit doek document, hij gebruikte wel niet steeds dezelfde afmetingen. Meestal maakte hij van de standaard witte achtergrond een andere, hiervoor gebruikte hij de functie opvullen. Af en toe gebeurde het wel eens dat Pollock gebruik maakte van meerdere kleuren voor de achtergrond. Nadien begon hij met een willekeurige kleur, lijnen op zijn achtergrond te tekenen, kris kras door elkaar. Meestal gebruikte hij 5 tot 10 verschillende kleuren voor één werk. Na zijn lijnen te zetten gebruikte hij af en toe de functie verfspuit, de vernieuwde naam van Microsoft voor graffiti. Die zette hij dan op de grootste stand. Meestal bedekte hij het hele werk met zo'n laag van de verfspuit. Wat Pollock ook vaak deed was zijn bovenste laag gelijk stellen aan de grondlaag, wat voor knallende[5] effecten zorgde.
Tentoonstellingen[bewerken]
Eerste tentoonstelling[bewerken]
In 1932 kreeg Pollock als jonge knaap [6] in het Art Institute New York ruimte toegewezen voor een tentoonstelling. Het was een heus succes, Pollock werd zeer gelukkig, want wie zegt nou dat geld niet gelukkig maakt. De eerste tentoonstelling bevatte tien werken, No. 1 tot en met No. 10.
No. 1
No. 2
No. 3
No. 4
No. 5
No. 6
No. 7
No. 8
No. 9
No. 10
Pollock und die Kunstgalerie[bewerken]
Pollocks tweede tentoonstelling, die hij op eigen initiatief starte, vond plaats in 1938. Pollock verbleef op dat moment in Berlijn, waar hij een kleine studio huurde en zijn tentoonstelling inrichtte. De tentoonstelling bevatte de werken No. 11 tot en met No. 18 en noemde Pollock und die Kunstgalerie.
No. 11
No. 12
No. 13
No. 14
No. 15
No. 16
No. 17
No. 18
Het Louvre[bewerken]
Na zijn terugkeer in Amerika begon Pollock te werken aan een nieuwe meute kunstwerken. Op drie jaar tijd maakte hij de werken No. 19 tot en met No. 27. In 1948 werden deze werken opgekocht door het Louvre, waar zij meer dan een jaar werden tentoongesteld alvorens doorverkocht te worden aan zwervers.
No. 19
No. 20
No. 21
No. 22
No. 23
No. 24
No. 25
No. 26
No. 27
Honor to Myself[bewerken]
In 1956 gaf Pollock zijn laatste tentoonstelling (al wist hij dit zelf nog niet), genaamd Honor to Myself. Het bevatte de werken No. 28 tot en met No.35 bevatte. Deze tentoonstelling werd zeer gewaardeerd door het kunstzinnige volk des werelds.
No. 28
No. 29
No. 30
No. 31
No. 32
No. 33
No. 34
No. 35
Pollocks graf[bewerken]
Pollocks graf werd ontworpen door Pollocks opvolger, Packson Jollock. Deze zou net niet zo invloedrijk als Pollock zelf worden, uiteindelijk stierf hij op 7 mei 2009. Jollock heeft voor Pollocks graf gebruik gemaakt van MS Paint.
Donatie[bewerken]
De maker van dit artikel betaalde in het totaal 3000 terabytes om dit artikel op het internet te zetten. Om zich uit de schulden te halen wilt hij dat u stort op volgend rekeningnummer ~Paragraaf weggelaten door de censuurcommissie~. Met dank!
Notenbalk[bewerken]
 |
Vastgenagelde versie: 15 mei 2009 |
Dit artikel is een verschrikking! Daarom is het vastgenageld aan de schandpaal zodat iedereen er rotte groenten tegenaan kan gooien.
| |
- ↑ Volgens Bill Gates.
- ↑ Een rockband uit de jaren '30
- ↑ Uiteindelijk kreeg hij nog gelijk ook. De economie ging wel degelijk beter na zo een 20 jaar, jammer genoeg was hij er toen niet meer om dat mee te maken.
- ↑ Uiteraard kon deze vlag niet op textiel gedrukt worden maar moest deze verspreid worden via Den Neutralen Enzeclopedie der Wikipedianen.
- ↑ In januari 1950 knalden drie computers uit elkaar na het openen van zo'n werk.
- ↑ Nadien werd hij ook nog oude knaap