Lachtherapeut

Een lachtherapeut is een persoon die op rijpere leeftijd, meestal tussen het 45ste en het 50ste levensjaar, eensklaps alle grappen snapt die men hem tot dan toe heeft verteld. Omdat hij (of zij) deze openbaring niet alleen kan verwerken, wordt deze opgehoopte lachenergie verdeeld over vrijwilligers. Dit vrijwilligerswerk heet "lachtherapie".

Lachtherapeutspotten

Elk gezellig gezelschap komt op een zeker moment toe aan het beurtelings vertellen van moppen. Deze ongeschreven wet is even oud als de mensheid zelve. Even even oud als deze mensheid, is de even ongeschreven wet dat in zo'n gezelschap zich een persoon bevindt die deze grappen niet snapt, en er suf bijstaat.

Uitleg

Het meelachen zónder de grap gesnapt te hebben camoufleert maar heel even het euvel, en wordt snel opgegeven. Uit medelijden wordt aan deze sukkelaar de grap uitgelegd, wat dan de gezelligheid een serieuze deuk geeft, vooral omdat telkens blijkt dat de mop ook na de uitleg niet gesnapt wordt. Na ongeveer de twaalfde uitgelegde grap arriveert het cruciaal moment van de bijeenkomst, meer bepaald de keuze tussen twee vitale opties:

1. De onbegrijper wordt uit het gezelschap verwijderd, met zachte hand of manu militari.
2. Het gezelschap gaat uiteen, en de samenstellende personen gaan in een hoekje zitten dubben, drammen of drinken.

Roeping

Zonder dat de onbegrijpende personen in kwestie het zelf weten, ontwikkelen zich in dergelijke gezelschappen schitterende lachtherapeutroepingen. De hoeveelheid uitgelegde maar desalniettemin onbegrepen grappen stapelt zich langzaamaan in zo iemands onderbewuste op, om dan ergens tussen de 45ste en de 50ste verjaardag te exploderen. Weet dus, dat die sukkel die uw vakkundig afgeleverde mop niet gesnapt heeft, ooit carrière zal maken als lachtherapeut. Dit betekent niet dat mensen ouder dan vijftig per definitie moppen begrijpen: lachtherapeuten blijven de moppen snappen met een gigantische vertraging, wat hen toelaat om toch een mooi cliënteel op te bouwen.

Openbaring

Een lachtherapeute deelt een portie van haar opgestapelde lachenergie uit. Let op het rode bolletje: dat is een heuse clownsneus!

De openbaring van een gecumuleerd moppenbegrip is een pijnlijke zaak. Instinctief begrijpt de late begrijper dat het ineens loslaten van al die lachenergie dodelijk zal zijn, en zoekt meteen een oplossing om de openbaring te overleven.

Controleren

Eerst en vooral doet de lachtherapeut-in-wording zijn uiterste best om aan iets droevigs te denken, bovenop het schrikbeeld van zijn eigen pijnlijke dood. Dit helpt zeer kort, want de opgestapelde energie laat zich niet zomaar wegdenken. Maar het helpt net lang genoeg om een volgende stap te kunnen zetten.

Uitdelen

De lachtherapeut-in-wording zoekt vrijwilligers om zijn lachenergie te delen en zo de druk te verspreiden. Omdat geen enkel weldenkend mens iets ziet in het gezellig samen bulderend lachen om niets, kan het evenement alleen "verkocht" worden door er het etiket "therapie" op te plakken. Dat lukt bovendien alleen wanneer er een prijskaartje aan gehecht wordt, want gratis zorgverstrekking is even verdacht als eender welk ander gratis aanbod.

Verzamelen

Indien de publiciteitscampagne voldoende doordacht uitgevoerd wordt (de doodsdreiging kan de lachtherapeut-in-wording tot nefaste paniekbeslissingen leiden), heeft de late moppenbegrijper binnen de week een groepje vrijwilligers verzameld, aan wie de deugden van het lachen om niets worden voorgespiegeld, en de nodige technieken om tot zulk lachen te komen worden uitgelegd. Ook hier moet de therapeut zeer intuïtief te werk gaan, en uiterst snel bedenken hoe aan de geïnteresseerden kan worden wijsgemaakt dat zij zomaar spontaan zullen beginnen lachen, zonder dat daar enige humor aan te pas komt. Sterker nog: enige afstandelijke blik op de situatie leent eerder tot meelijwekkend hoofdschudden dan tot lachen.

Technieken

De voornaamste techniek is die van de aanstekelijke lach: de therapeut laat een goed gedoseerd deeltje van zijn lachenergie vrij, en kijkt daarbij de omstaanders guitig aan. Een hele prestatie, rekening houdend met de druk die op deze persoon rust! De andere technieken zijn nep: het komt altijd, na de lange omwegen die een therapeut kenmerken, weer neer op de zojuist aangehaalde techniek.

Lachen geblazen

Eenmaal het lachen op gang gebracht is, wordt de gemeenschappelijke lach "opgeblazen". De naïeve lachers denken dat zij door de hen aangeleerde technieken een sneeuwbaleffect veroorzaken, terwijl het gewoon de therapeut is die stiekem meer en meer van de in hem gecumuleerde lachenergie loslaat, door de energie die hem onder andere via hevige trillingen dreigt te veel te worden, in overeenstemming te brengen met de trillingsfrequenties van de omringende lichamen. En dat alles zuiver intuïtief, zonder enige wetenschappelijke opleiding, louter uit zelfbehoud! Dit opblaaseffect leidde ooit tot de term "lachen geblazen", en die uitdrukking is gebleven.

Incasseren

Na zich totaal suf gelachen te hebben, betalen de lachers de afgesproken bijdrage aan de therapeut, en laten de volgende groep binnen. Pas wanneer zij thuis aankomen begint de mist op te trekken, en vragen zij zich af of zij zich niet ferm in de luren hebben laten leggen. Wat de meelachers betreft is zo'n sessie meestal eenmalig, behalve wanneer een therapielacher zo'n sessie samen met een familielid of kennis heeft meegemaakt, en geen van beiden willen toegeven dat zij bij de neus zijn genomen. Zo'n meelachers doen soms wel twaalf sessies eer zij voor hun flater durven uitkomen.

Slachtoffers

Behalve de gedupeerde therapiezoekers, zijn er ook nog andere slachtoffers van lachtherapie te betreuren, vooral in de wereld van de échte, professionele lachverstrekkers: clowns en andere komieken. Aangezien een lachtherapeut niet in staat is om verbale humor te waarderen, kan hij zelf geen mop vertellen wanneer de aanstekelijke lach niet werkt. Voor zo'n situaties houdt hij accessoires achter de hand die algemeen aanvaard worden en bekend staan als lachwekkend. De rode clownsneus is zo'n accessoire. Menige clown heeft zijn toevlucht moeten zoeken tot esthetische chirurgie, omdat hem in een donker steegje op bloederige wijze zijn rode neus afhandig gemaakt werd. Deze clowns kunnen, wegens de duisternis, nooit een visuele beschrijving geven van hun aanrander, maar wel een auditieve: de onverlaat wordt steevast beschreven als "weglopend met een holle lach".

Uitgelachen

Pas wanneer de therapeut uitgelachen is, en hij zo verstandig geweest is om sinds de openbaring geen gezellige avondjes meer bij te wonen, kan hij op een sereen bestaan hopen. Maar het schrijnende contrast tussen de bulderende lachsessies met hem (of haar) als middelpunt enerzijds, en het totaal asociale leven daarbuiten anderzijds, brengt de therapeut uiteindelijk in een zodanig schizofrene stemming, dat hij zélf in therapie moet. Omdat de ervaring heeft uitgewezen wat therapieën eigenlijk inhouden, heerst er een grote scepsis, en verkommert de lachtherapeut jammerlijk. Conclusie: de persoon die tijdens een moppenronde geen enkele mop snapt, staat een droef einde te wachten.

Zie ook

• Lijst van mensen die lachend stierven
• Humor
• Hoe: word je een grapjas?
• Cheeselach
• Ongerijmd:Lachen is gezond
• Lacheritus

Notenbalk

Men schrijft ons

---

Sinds het verschijnen van dit artikel bereiken ons talloze brieven van oplettende lezertjes uit Vlaanderen, waarin telkens dezelfde vraag verschijnt: "Heeft een therapeut dezelfde bevoegdheden als een therapuit, of mag deze laatste alleen op amfibieën opereren?". Ter attentie van onze Nederlandse lezertjes willen wij hier even aanstippen dat in Vlaanderen een kikker ook wel "puit" genoemd wordt, en de Vlaamse lezertjes kunnen wij geruststellen met de informatie dat in Nederland sinds de dagen van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden de klank "eu" vaak als "ui" wordt uitgesproken. Het woord "zeven" wordt er dan weer als "zeuven" uitgesproken, een gewoonte die pas het veld zal ruimen wanneer dit woord ook daadwerkelijk als "zeuven" zal gespeld, en logischerwijs als "zuiven" uitgesproken worden.