Taoïsme
“De weg waarop men kan rijden is niet de echte weg”
Het Taoïsme[1] is een levensbeschouwelijke stroming voor het soort mensen dat gevatheid niet van spannend klinkende wartaal kan onderscheiden, maar ook weer niet imbeciel genoeg is om de atheïst uit te hangen. Taoïsten geloven in de heilzame werking van 無爲, deze karakters staan voor 'geen donder uitvoeren'. Het zal de lezer dus weinig verbazen dat het taoïsme vooral in het zuiden van Europa bijzonder veel aanhangers heeft.
Het Taoïsme is onlosmakelijk verbonden met het yin-yangsymbool. Dit symbool is lang geleden, tijdens de begindagen van het taoïsme, in het leven geroepen. Het was het logo van het tweemansbedrijf dat werd gerund door de sjacheraars Yin en Yang. Zij verkochten kwikpilletjes waarvan men onsterfelijk werd. Uiteraard werkten deze pillen voortreffelijk en is het een ieder aangeraden om eens kwik te nuttigen om de heilzame werking ervan te mogen ervaren.[2] De onsterfelijkheidspilletjes waren razend populair, maar zijn inmiddels zo goed als vergeten, het logo is daarentegen nog altijd te aanschouwen op prullaria van de Xenos.
De Taoïstische Meesters[bewerken]
Het Taoïsme is haast onlosmakelijk verbonden met de namen van twee denkers: Lao Tzu[3] en Chuang-tzu[4].
De Oude Meester[bewerken]
Lao Tzu, oftewel de Oude Meester geniet zonder twijfel meer bekendheid. Stoffige sinologen beweren dat Lao Tzu nooit bestaan heeft, of anders een tijdgenoot was van Confucius en lange oren had. Aangezien deze babyboomers voor hun vakgebied hebben gekozen uit bewondering voor Mao Zedong dienen zij nog minder serieus te worden genomen dan Asha ten Broeke met een Chinese opiumpijp in haar giechel. In werkelijkheid was Lao Tzu een Italiaanse kunstschilder met een chronisch gebrek aan zelfvertrouwen. De Oude Meester had de neiging om zijn schilderijen, die overigens voortreffelijk waren, uit onzekerheid te verbranden. Van zijn werk is weinig bewaard gebleven. Gelukkig werd de Oude Meester behandeld door een schrijfgrage psychotherapeut, die al zijn gesprekken optekende en archiveerde. Deze gesprekken zijn later gevonden en deels gepubliceerd. Dat is een schending van het beroepsgeheim. Maar ach, wat geeft het? In deze gesprekken uitte de Oude Meester de wens om alles dat hem kwelde, waaronder zijn angsten en verlangens los te laten. Ook praatte hij alsmaar over een zekere weg of tao, een ideaal waar hij maar geen vat op kon krijgen. Door de Chinese klank van het woordje tao kwam een reclamemaker op het idee om de uitlatingen van de Oude Meester aan zijn therapeut te publiceren als zijnde het werk van een zweverige Chinese denker met een lange baard die tot de school van het Taoïsme behoord zou hebben, en er zelfs aan de wieg van zou hebben gestaan. Het boek werd een enorm succes en wordt nog altijd gelezen door mensen die het leven niet meer zien zitten en hun heil zoeken in het werk van uitheemse wijsgeren.
Meester Chuang[bewerken]
Anders dan de Oude Meester was Chuang-tzu, ook wel meester Chuang genoemd, wel een oude Chinese denker. Zweverig was hij dan weer niet. Meester Chuang kon dan wel in een paradijsvogel veranderen en vliegen, maar zweven was te veel van het goede. Anders dan de andere grote denkers van zijn tijd had Meester Chuang geen zin in een carrière aan het hof van een van de vele waardeloze en zwakke landjes waarin China destijds verdeeld was. Een dergelijke carrière kon niet anders dan met een mes in zijn rug eindigen. In plaats daarvan sleet Meester Chuang zijn dagen als rentenier op zijn landgoed, waarop een lucratieve laktuin gevestigd was. Het gedachtegoed van Meester Chuang is met recht uit te leggen als een rationalisatie en verantwoording van de lakse en haast oblomovistische levensstijl die hij er dankzij het bloed, zweet en tranen van zijn loonslaafjes op nahield.
Meester Chuang verheerlijkte het niets doen, dat volgens hem een heilzame werking had. In zijn vermakelijke boek licht hij met behulp van fabeltjes en anekdotes toe hoe goed het wel niet is om geen ene klap uit te voeren. Dit boek is reeds vele eeuwen geleden in de handen van een groep meditatiegezinde boeddhisten terecht gekomen, deze presteerden het om er een handleiding voor motoronderhoud in te zien. Hun volgelingen zijn nog altijd onder ons, rijden op Harley Davidsons rond op provinciale snelwegen en zijn te herkennen aan hun typisch wijsgerige gezichtsbeharing.
Notenbalk[bewerken]
- ↑ Daoïsme voor snotneusjes die denken dat zij hun baankansen bij de ambassade van de Chinese Volksrepubliek kunnen verhogen door het gebruik van door de Communistische Partij gesteunde spellingen te promoten.
- ↑ Voor wie te lui is om kwik te verkrijgen door een ouderwetse thermometer te slopen is er cyaankali.
- ↑ Laozi voor wijsneuzen die zich een 进士 wanen wanneer zij mensen die niet uitsluitend hànyǔ pīnyīn gebruiken verbeteren.
- ↑ Zhuangzi voor sneue betwetertjes die nooit een boek lezen dat ouder is dan zijzelf.
 |
Vastgenagelde versie: 27 juni 2016 |
Dit artikel is een verschrikking! Daarom is het vastgenageld aan de schandpaal zodat iedereen er rotte groenten tegenaan kan gooien.
| |