Route du Soleil
“La route, c'est moi!”
“De Route du Soleil is weg.”
De Route du Soleil, ook wel afgekort als de Autoroute du Soleil, was de naam van een drukke noord-zuidroute in Frankrijk, die van 1998 tot 2012 liep van Parijs naar Marseille. De route bestond geheel uit autosnelwegen en kon in twee delen worden opgedeeld.[1] Het eerste deel was de A6 van Parijs naar Lyon via Louis Paul Boon en het tweede deel was de A7 van Lyon naar Marseille via Willem van Oranje. De weg was berucht om de lange files op zwarte zaterdag, zilveren zondag, mauve maandag en witte donderdag.
Route du Soleil is daarnaast de titel van een radioprogramma dat sinds 2012 wordt uitgezonden tussen 01:00 en 03:00 's nachts op de Nederlandse publieke omroep NPO Radio 2, onder het bezielende toezicht van de KRO. De uitzendingen zijn in de zomermaanden, zolang de aanvink fluit. Het programma is bedacht en wordt gepresenteerd door Peter van Bruggen. In het programma wordt een reis op de eerdergenoemde snelweg nagebootst, maar dan zonder de files. Omdat iedereen tegenwoordig binnen blijft plakken in plaats van zich op de weg begeven, heeft het Franse ministerie van Verkeer besloten de snelweg af te breken.
Verleden[bewerken]
Om toeristen af te snoepen van klassieke toeristenbestemmingen als Turkije, Tunesië en Verweggistan, besloot Frankrijk in 1990 wegen nieuwe A-wegen te bouwen. De eerste vijf wegen liepen enkel van het parlement naar verschillende ministeries en de A stond dan ook voor ambtenaar.[2] De wegen naar Lyon en Marseille waren een grote investering voor het arme Frankrijk, dus moesten de snelwegen met tolpoortjes uitgerust worden om het geld terug te verdienen. Daarnaast was de weg niet breed genoeg voor alle auto's die door het Franse platteland gejaagd werden.
Hierdoor ontstonden de beruchte files op eerdergenoemde gekleurde dagen. Eén van deze files leidde uiteindelijk tot de ondergang van de Route du Soleil. De file zelf was onopvallend, zelfs zo dat hij in het nieuws niet vermeld werd. Maar ergens in de buik van de file zat een Nederlandse radiopresentator met zijn tanden in zijn stuur. Peter van Bruggen was onwetend in de fuik gereden, doordat het nieuws de kilometerslange file onvermeld had gelaten ten gunste van een kapot stoplicht op de Parijse A1. Hij bedacht dat hij beter een weg binnendoor had kunnen pakken. Toen was het echter al te laat. Met zijn voorhoofd op de claxon en tranen op zijn bovenbenen zinde hij op zijn wraak.
Vele zwarte zaterdagen, donkere dinsdagen en vale vrijdagen later was de eerste uitzending van het radioprogramma dat Frankrijk weer op de knieën zou dwingen. Via het nieuw opgezette radiostation Radio 2, vernoemd naar de twee delen van de Route, kregen mensen een fileloze ervaring voorgeschoteld. Mensen bleven en masse thuis vakantie vieren. Eerst waren de Fransen blij dat de files kleiner werden, want het was meerdere mensen opgevallen dat de Weg van de Zon steeds stoffiger uitviel. Maar hoe graag Jesse Klaver ook anders beweert, een autoloos land gaat uiteindelijk ten onder. Zo is na enkele jaren gelukkig weer Moldavië het rijkste land van ons continent.
Heden[bewerken]
Het verloop van een doorsnee uitzending van Route du Soleil is ongeveer als volgt:
- Het NOS Journaal van 01:00 is zojuist afgelopen.
- Jingle en lachende mensen op de achtergrond.
- Eerste tergende nummer wordt gedraaid, het is Een Bussie Vol Met Polen.
- Peter: „Welkom bij alweer de vijfde editie van Route du Soleil, het radioprogramma dat te horen is zolang
de geldstroom bloeitde aanvink fluit. Deze editie gaan we op weg naar Oostenrijk, het land dat net niet in het noordoosten, noch in het zuidoosten, maar precies in het oosten ligt. Wil er iemand nog koffie? Jan?” - Jan: „Met koffie komen we geen kilometer verder. Als je nou eens benzine zou uitdelen...”
- Nummer wordt gedraaid: De wielen van de bus gaan rond en rond...
- Peter: „Na een tijdje rijden zijn we op de A2 bij knooppunt Oudenrijn bijna in een ontzettende file beland.”
- Jan: „Ik durf te wedden dat je daar géén verhaaltje bij verzinnen kunt.”
- Peter: „O, jawel hoor. Want wist je dat hier op dit kruispunt de eerste file van Nederland was? Dat was op 2 mei 1955, op Eerste Pinksterdag. Toen was dit knooppunt niet meer dan een kleine rotonde, en de mensen wisten niet wat hun overkwam. Want waarom stond iedereen toch stil? Ik was erbij als vierjarige en ik was bang. Ik gilde: AAAAAAAAA! En sindsdien heb ik een onuitstaanbare angst voor files. Maar die kutfransozen moeten dat hebben geweten. Ja, ik vermoed een complot, toen ik daar in Frankrijk in da val werd gelokt. Maar IK heb wraak genomen. IK heb Frankrijk naar de kloten geholpen. IK, de grote Peter van Bruggen, heb het lot van dat baguette drinkende, wijn etende tyfusvolk bezegeld. Kniel voor mij neer, lammeren van het Nederlandse luistervolk, want ik heb jullie verlost van de kwaadaardige files en zal jullie leiden richting een utopie van lekker doorkachelen en blabla blabla bla, bla blabla blablablabla blabla blablablablablablablabla blabla. Blabla blabla blablablablablabla blabla blabla blablablabla blablablabla blablablablablabla blablablabla. Blabla blabla bla bla blabla blablablabla, blabla blablablablablablablabla blabla. Blabla blabla blablablablablabla...”
Hoewel de snelweg niet lang bestaan heeft, kennen veel Nederlanders en Vlamingen de weg uit eigen ervaring.[3] De wegenplanners in Den Haag gaven dan ook een eerbetoon aan de Route du Soleil door een eigen Zonneweg te bouwen in eigen land, ook met twee delen. De A6 loopt van het koude Joure naar het milde Muiden en de A7 loopt van het winderige Winschoten naar het zonnige Zaandam. Door het verdwijnen van de oorspronkelijke Route du Soleil en het verschijnen van de nieuwe, raken sommige internationale toeristen zo verward dat men jaarlijks in de maanden juli en augustus enkele verdwaalde zonzoekers op de ringwegen van Sneek, Luik en in een pak Bastogne kan vinden. Helder is dat het activisme van één katholieke radiomaker heeft geleid tot de ondergang van een iconisch infrastructureel werk van enorm economisch elan.[4]
Parallelwegen[bewerken]
Notenbalk
|