Sardinië

Uit Oncyclopedia
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Sardinië
Sardivlag.JPG
Sardiwap.JPG
Vlag van Sardinië
Wapen van Sardinië
Basisgegevens
Talen Frans, Sardijns
Hoofdstad Calahari
Regeringsvorm Republiek
Religie Dagonisme
Inwoners 3.507
Staatshoofd Benito Sardo
Overige
Volkslied Het Loze Vissertje
Motto Een Sardijn is geen sardien!
Munteenheid Euro
Internetdomein .sar
Traditioneel eten Rietsardienen in tomatensaus
Portaal  Portaalicoon Land

“Sardinië? Nooit van gehoord!”
~ Sylvio Berlusconi over zijn eigen Taiwan.

Sardinië is het Taiwan van Italië: dit land beschouwt het eiland officieel als een provincie, maar durft er geen voet aan wal te zetten, omdat de eilanders elke eventuele Italiaanse invaller tot de tanden gewapend opwachten, en verder autonoom hun zin doen.

Waarschuwing[bewerken]

Wie geen diplomatiek of ander incident wil veroorzaken bij het handelen met inwoners van Sardinië, dient absoluut te weten dat zij "Sardijnen" genoemd worden, en de door hen gevangen, ingeblikte en geëxporteerde vis "sardienen". De Sardijnen zijn hiervoor bijzonder gevoelig, en schromen niet om een mes tevoorschijn te halen of de gecombineerde land-, lucht- en zeemacht, afhankelijk van het lokale of internationale allure van het incident. Verder zijn de Sardijnen rustige, vredelievende wezens, die er zelfs geen last van hebben dat het naburige Corsica, dat toch maar ongeveer half zo groot is, het statuut van continent heeft.

Geschiedenis[bewerken]

Sardijnen zoals een reiziger ze zag, omstreeks 1650.

Sardinië was een onbewoond geacht eiland, tot een aantal Romeinse avonturiers de goudaders ontdekten, en van Sardinië een provincie van het Romeinse Rijk maakten. Zij stelden ook vast dat het eiland wel degelijk bewoond was, al hadden zij enige moeite om te bepalen of de bewoners tot de vissen of tot de mensen moesten gerekend worden. Bovendien hadden de Romeinen nog nooit van de evolutietheorie gehoord, anders hadden zij deze wezens wel kunnen plaatsen. Ze vonden ze in ieder geval geschikt om in de goudmijnen te werken, en dat was het voornaamste. Het waren misschien "rare jongens, die Romeinen", maar vooral erg praktisch ingesteld. Zo deden ze ook niet de moeite om het Dagonisme, dat enkele voor de Babyloniërs gevluchte Filistijnen daar ingevoerd hadden, en waarbij een wezen, half mens, half vis, als god wordt aanbeden, te verbieden. Deze godsdienst wordt ook nu nog steeds beleden. Op 15 november 478 gooiden deze vismensen de Romeinen buiten, en namen het lot van hun eiland in eigen handen. Het Romeinse Rijk viel uit elkaar, en nam nadien de meest verscheidene (staats)vormen aan, die altijd probeerden om de soevereiniteit over Sardinië op te eisen, zonder enig resultaat.

Economie[bewerken]

Sardijnse sardienvisser en zijn boot.

Zoals elk land dat zichzelf respecteert, heeft ook Sardinië zijn eigen economie op poten gezet, en dit werd zó doordacht gedaan, dat het hen geen windeieren heeft gelegd. Ogenschijnlijk zijn zij een volk van vreedzame vissers, maar er is meer.

Goud[bewerken]

Sardinië heeft absoluut geen moeite om zich financieel staande te houden, dankzij de twee goudmijnen die het land rijk is. Om de aandacht van deze goudhandel af te leiden, hebben de Sardijnse overheden ze allebei een misleidende naam gegeven, aldus wereldwijd verkondigend dat "Toerisme" en "Bliksardienen" goudmijnen zijn voor in plaats van van het land. Deze tactiek heeft bovendien nog een aardig meegenomen neveneffect, want doordat deze twee namen ook opgenomen worden in toeristische culinaire gidsen, krijgt het eiland genoeg toeristen over de vloer om zelfs zónder goudmijnen verder te kunnen, en staan overal ter wereld in chique restaurants de enige echte Sardijnse sardienen uit blik op de spijskaart.

Sober[bewerken]

Sardijnen zijn verder bijzonder sobere en zuinige mensen, en dat weerspiegelt zich in hun wapen: ze hebben sinds hun onafhankelijkheid van het Romeinse Rijk nooit veel moeite gedaan om daarvoor een apart ontwerp te maken, zodat het bijzonder goed lijkt op de vlag. In tegenstelling tot hun bezoekers zijn de Sardijnen met een strikt minimum aan comfort tevreden, en beperken zij hun culinaire ideeën tot een dieet op basis van sardienen, brood en sla. Zij zijn ook de enigen ter wereld die zeewater drinken, en dus ook de enigen die nooit last zullen hebben van een tekort aan drinkbaar water.

Bestuur[bewerken]

Ligging van Sardinië. Let op de kabelbaan.

Op het eeuwenoude wantrouwen tegenover Italianen, en de bijbehorende militaire paraatheid na, is het bestuur van dit eiland teleurstellend rechtlijnig, vreedzaam, efficiënt en saai. Om de tien jaar wordt een president gekozen, die onveranderlijk uit de prestigieuze familie Sardo komt, en die zijn regering samenstelt uit de vijf ministers die al in de vorige regering zetelden, tenzij er één sterft. Dan zoekt hij zelf iemand uit die hij geschikt acht voor de job, en een dag later kunnen ze voort. De administratie is even sober als de gemiddelde Sardijn, en een kind op lagere-schoolleeftijd kan op zijn vingers natellen hoeveel mensen er precies voor elke minister werken. De pers moet het hebben van schandaaltjes veroorzaakt door toeristen, want deze zes politici zijn even correct als eentonig. Er wordt van hen wél verteld dat ze heimelijk zitten te hopen op een Italiaanse invasie, om eindelijk eens iets anders te kunnen doen dan lopende zaken regelen. Maar de Italianen weten wel beter.

Transport[bewerken]

De kabelbaan Blankenberge-Athene komt Sardinië binnen in Cristano.

Sardinië is tevens de enige halte van de kabelbaan Blankenberge-Athene, en haalt uit dat lijntje óók wel wat inkomsten: het is immers een hele zit in zo'n kabientje, en dan doet een portie sardienen deugd. In Cristano, de havenstad waar de baan het land binnenkomt, bloeit de Horeca dan ook beduidend meer dan op de rest van het eiland. Sardinië onderhoudt ook een groot gedeelte van de lijn, zo'n honderd kilometer in beide richtingen, en ontvangt daarvoor een deel van de opbrengst.

Nationale hymne[bewerken]

Als er ergens een zinggraag volk bestaat, dan zijn dat de Sardijnen wel. Al hun muziek is uitsluitend vocaal, en hun beste koren schrikken niet terug voor twaalfstemmige "a capella" partituren. De enigen die daar instrumenten bespelen, zijn toeristen die een gitaar of mondharmonica in hun bagage hebben meegebracht. Een der fraaiste Sardijnse composities is wel hun nationale hymne, die door een Vlaamse toerist ook in onze contreien werd populair gemaakt: "Het Loze Vissertje". Het beschrijft hoe de Sardijnse visser, die het grootste deel van het jaar op zee doorbrengt om gewone sardienen te vissen, des winters, wanneer deze sardienen zich voor hun winterslaap op de zeebodem terugtrekken en de visser dus werkloos laten, het land intrekt om daar op de zeldzame rietsardien te vissen. Deze vis wordt niet geëxporteerd, maar is voorbehouden voor consumptie door de Sardijnen. Ook de vistechniek is bijzonder: er wordt gebruik gemaakt van typisch Sardijnse gereedschappen zoals de "rijfstok", de "strijkstok", de "lapzak", de "knapzak", en de beruchte "lere, van Dirre Domme Dere laarsjes". Dirre D. Dere is een gerenommeerde Sardijnse lederwarenfabrikant, wiens lederen vislaarzen onmisbaar zijn voor de Sardijnse visser. Er wordt bij deze mysterieuze visvangst ook nog een zoenoffer gebracht, zodat de visser maximaal verzekerd is van een goede vangst. Hierbij moet hij, vóór hij ter vangst vertrekt, drie zoenen geven aan de eerste molenarin die hij op weg naar het riet tegenkomt[1].

}


Potatohead aqua.png
Aan de schandpaal genageld! 		Vastgenagelde versie:
17 november 2014
Dit artikel is een verschrikking! Daarom is het vastgenageld aan de schandpaal zodat iedereen er rotte groenten tegenaan kan gooien.


Notenbalk[bewerken]

  1. ↑ De de veeleisende lezer zal vast in zijn nopjes zijn met de volledige tekst van dit klassieke eeuwenoude Sardijnse lied: 1. Des winters als het regent, Dan zijn de paadjes diep, ja diep, Dan komt dat loze vissertje Vissen al in dat riet, ja riet. Refrein: Met zijnen rijfstok, met zijnen strijkstok, Met zijnen lapzak, met zijnen knapzak, Met zijnen lere, van Dirre Domme Dere, Met zijne lere laarsjes aan. Met zijnen lere, van Dirre Domme Dere, Met zijne lere laarsjes aan. 2. Dat loze mol'narinnetje Ging in haar deurtje staan, ja staan, Opdat dat aardig vissertje Voorbij haar heen zou gaan, ja gaan. 3. "Wat heb ik u misdreven, Wat heb ik u misdaan, ja daan, Opdat ik niet met vrede Voorbij uw deur mag gaan, ja gaan" 4. "Gij hebt mij niets misdreven, Gij hebt mij niets misdaan, ja daan. Maar moet mij driemaal zoenen, Eer gij van hier moogt gaan, ja gaan."
Bouncywikilogo.gif
Voor de uilskuikens die de afgelopen eeuwen onder een rots hebben gelegen zonder krant of Twitter, heeft Wikipedia ook een artikel over: Sardinië.
Overgenomen van "https://oncyclopedia.org/index.php?title=Sardinië&oldid=237603"