Servië

Uit Oncyclopedia
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Laatste Joego-Republiek Servië
Vlag Servië.png
Basisgegevens
Talen Joegoslavisch, Kosovaans, Vojvods
Hoofdstad Belgrado (Prachtstad)
Regeringsvorm Protectoraat-democratie
Inwoners 3.000.000.
Staatshoofd Petrov Beograd
Overige
Volkslied Léz, Cpbnja, knókric (Verover, Servië)
Motto Ne kránd, ne dekát (Zo groei je, zo krimp je)
Munteenheid Dienaar
Portaal  Portaalicoon Land
BalkanTranskaart.png
De Balkanlanden
Joegoslavië

Slovenië

Kroatië

Bosnië of Herzegovina

Servië

Montenegro en Kosovo

VJRntvmeGpoM

Bordurië		Hongarije

Transnistrië

Moldavië

Roemenië

Vulgarije

Alsanië

Griekenland

Syldavië

Servië (Joegoslavisch: Cpbnja) officieel de Laatste Joego-Republiek Servië is het laatst overgebleven stuk grond van het oude Joegoslavische Rijk. Toen Montenegro en Kosovo in 2006 hun onafhankelijkheid uitriepen, maakte Servië zijn laatste krimp door.

Geschiedenis[bewerken]

Ottomaanse Rijk[bewerken]

De wortels van de Servische veroveringszucht liggen waarschijnlijk in de Ottomaanse heerschappij. De Serviërs werden door de Turken onderdrukt en wilden hun frustraties afreageren op een ander volk. Om dit te doen moest Servië zich eerst onafhankelijk verklaren. In een bloedige oorlog die van 1900 tot 1908 duurde, werd het Rijk teruggedrongen door de Pro-Balkan Unie. Dit maakte de weg vrij voor de Servische legers om de oorlog te verklaren aan de andere landen.

De Eerste Veroveringsgolf[bewerken]

Toen de weg in 1909 door het aflopen van het Ljubljana-verdrag vrijkwam voor een veroveringstocht, greep Servië meteen zijn kans. In een tijdsbestek van vijf jaar lukte het de Servische troepen om Kosovo, Macedonië, Bulgarije en een deel van Roemenië te veroveren en de Oostenrijk-Hongaarse troepen flink te verzwakken. Dankzij de spanningen in West-Europa bekommerde niemand zich om het geweld in de Balkan.

De Eerste Wereldoorlog[bewerken]

De aanval op Novi Sad

Toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak, stond de Servische regering al snel voor een lastige beslissing. Het moest kiezen tussen de geallieerde partij van Engeland, Frankrijk en Japan en de partij van het Duitse Rijk en Oostenrijk-Hongarije. Lang leken de Serviërs te tobben, maar toen de Duitsers Novi Sad (Nieuwstad) aanvielen bekende Servië kleur voor de geallieerden. Uiteindelijk was dit een belangrijke reden voor de winst, omdat Oostenrijk-Hongarije de Duitsers niet aan het westfront kon helpen door de felle aanpak van de Serviërs. Later zou de tactiek door Hitler verder ontwikkeld worden tot de Blitzkrieg.

Het verdrag van Fersaj[bewerken]

Toen in 1918 Duitsland werd verslagen, werd Servië gezien als spil in de winst. Het kreeg dan ook grote stukken Oostenrijk-Hongaars land toegekend. Ook kreeg president Yaro Slavavic meerdere eremedailles van meerdere landen en kon Servië de komende Veroveringsgolven rekenen op diplomatieke immuniteit.

De Tweede Veroveringsgolf[bewerken]

Ook van 1918 tot 1939 veroverde Servië er lustig op los. De complete Balkan, behalve Alsanië werd meegesleurd in een wervelwind van veroveringstochten. Ook zwichtten het oosten van Oostenrijk-Hongarije en de Vrije Staat Sicilië voor de machtige strijdmacht. Hoewel het vaak wordt ontkend, beweren veel historici dat de Westerse staten Servië niet alleen zijn gang lieten gaan, maar dat ze zelfs meewerkten. Wel is duidelijk dat Europa blij was dat de Balkan verenigde.

De Tweede Wereldoorlog[bewerken]

Ook in de Tweede Wereldoorlog koos Servië, inmiddels Joegoslavië genoemd, partij voor de geallieerden. Terwijl Nederland, België, Luxemburg, Frankrijk, Absurdistan en andere landen achter elkaar werden overrompeld, hield Joegoslavië aardig lang stand tegen de moffen. Het was pas in 1941 dat het zwichtte na een bloedige oorlog tussen twee Blitzkrieg-generalen. Het was de laatste vergroting van Nazi-Duitsland, voordat het stagneerde bij St. Hiddinkburg en daarna de eerste verliezen leed in Tuinesië. De Nazi's onderdrukten de Joegoslaven nog erger dan de andere landen en de grote groep joden moest het in een korte tijd flink ontgelden. Joegoslavië werd echter al snel bevrijd door de Engelse troepen; eerder dan Italië. De plaatselijke economie kwam er dan ook redelijk sterk uit.

Verdrag van Postdam[bewerken]

Ook in het verdrag dat na de Tweede Wereldoorlog volgde was gunstig voor Joegoslavië. Het kreeg een deel van Italië, beter bekend als de Slavische Hak, toegekend, net als heel Hongarije en Plokirië. Ook werden sommige eilanden in de Egeïsche Zee toegegeven, zoals Kreta. Opnieuw werd het leger geprezen voor de goede tactiek en de hulp in het bestrijden van de As.

De Derde Veroveringsgolf[bewerken]

Joegoslavië na de Derde Veroveringsgolf (1950) toen het op z'n rijkst was.

Van 1945 tot 1950 ging Joegoslavië opnieuw flink op de veroveringstocht. Delen van Oekraïne en Wit-Rusland werden veroverd, evenals de Baltische Staten en een eiland in de Oostzee. Joegoslavië had een monopolie in de handel op de route van West- naar Oost-Europa via land. Alleen de route via Finland was nog gunstig voor handelaren, maar dit was meestal zo'n omweg dat mensen eieren voor hun geld kozen. Dit maakte Joegoslavië steeds rijker; in 1953 was het Groot-Joegoslavische Rijk het rijkste in de wereld, gevolgd door Nederland.

Gerommel in het Noorden[bewerken]

Tsjechoslowakije in de Onafhankelijkheidsstrijd.

In 1952 begon de sfeer in het noorden van het rijk steeds grimmiger te worden. Er stonden verzetsgroepen op, die erg sterk werden. In 1956 lukte het de rebellen om Tsjechoslowakije onafhankelijk te verklaren. Joegoslavië werd bijna door tweeën gehakt. Tsjechoslowakije had weinig moeite de onafhankelijkheid te behouden, doordat Italië, Wit-Rusland, Moldavië, Oekraïne en Turkije het hielpen in de strijd tegen Joegoslavië. In 1960 werd het Slowak-Kirovicpact getekend, de vredesverklaring.

De splitsing van Tsjechoslowakije[bewerken]

Toen in 1962 Tsjech en Slowak, de twee voornaamste vrijheidsvechters, onderling ruzie kregen en hun land splitsten, dacht Joegoslavië er een even aan om de oorlog weer op te pakken. Maar toen de spanningen weer oprezen en Slowakije zich meldde als bondgenoot, werd daar van af gezien.

Joegoslavië krimpt[bewerken]

In 1965 begon het nabij de Tsjechische en Oostenrijkse grens te rommelen, omdat de mensen inzagen dat de democratie een betere staatsvorm is dan de dictatuur. Het bleek dat de Tsjechoslowaakse onafhankelijkheid het startsein was voor een Joegorevolutie. Toen Griekenland en Hongarije zich onafhankelijk verklaarden, kwamen de zaken in een stroomversnelling. De buurlanden begonnen delen te annexeren en provinciën begonnen zich in een soort vrijheidsroes onafhankelijk te verklaren. Het havenmonopolie werd compleet gebroken toen het Italiaanse schiereiland en Sicilië moesten worden opgegeven aan Italië. Er bleef niet veel van het machtige rijk over en de regering dacht er zelfs over na om weer Servië te heten.

Oorlog en terreur[bewerken]

De regering besloot in 1980, toen het land was geslonken tot een schaduw van het ooit zo machtige rijk, in te grijpen. Er werd een nationale actie gestart waarin iedereen die tegen het regime was bruut werd afgeslacht. Zo werd een tijdje de afscheidingstrend tegengehouden. 9 jaar werd zo een schrikbewind volgehouden, tot Batman ingreep en de regering afzette. Geen moment te vroeg, want Sarajevo, Skopje en Sesamstraat waren al compleet plat gebombardeerd.

Opnieuw krimpt Joegoslavië[bewerken]

Toen het schrikbewind verdreven werd, lag de weg weer vrij voor provinciën om zich onafhankelijk te verklaren. Slovenië, Kroatië, Bosnië of Herzegovina en Macedonië verklaarden zich na elkaar onafhankelijk. De havensector kreeg hierdoor een nog zwaardere klap dan hij al had gekregen. Het land moest nu hernoemd worden tot Servië en Montenegro.

De laatste twee[bewerken]

In 2005 begon het in het verkruimelde rijk alweer te rommelen. Montenegro en Kosovo wilde zo snel mogelijk van Servië af. Door een enquête, waar de regering nog probeerde vals te spelen, werden de beide landen onafhankelijk verklaard. Servië was in iets meer dan een eeuw tijd gegroeid tot een wereldmacht en weer gekrompen tot een klein land dat onderontwikkeld is.

Cultuur[bewerken]

Hoewel het land inmiddels is gekrompen tot een schim van wat het was, hebben de Serviërs nog steeds de neiging om over andere mensen de baas te spelen. Zo proberen ze continu de buurlanden te dwingen voor hen te stemmen bij het Oostblokvision Songfestival. Dit is in 2007 gelukt, toen ze via het nummer Molotov ("Smeekbede") verschillende landen zover kregen.

Politiek[bewerken]

Servië is na het binnenlandse terreur een protectoraat geworden van Gothamië. De jure is de president dus Badman, al is dat de facto Petrov Beograd. Het Servische politieke systeem is een democratie en al kiest het volk steeds voor de partij die voor de Oud-Servische dictatuur is, Badman draait dit steeds terug door de Gematigde Partij aan de macht te stellen. Omdat Vojvodina weer naar de eerste staatsvorm terugwil, wil deze provincie afscheiden. Servië en Badman houden dit echter tegen, omdat het doel van de protectoratie (het maken van Servië tot een protectoraat) was alle dictatuur uit de Balkan te verbannen.

Gematigd Democratische Partij[bewerken]

Het land heeft twee prominente politieke partijen. Hoewel de Radicaal Joegoslavische Partij altijd de meeste stemmen trekt, krijgt de Gematigd Democratische Partij (Aemokpatcka Ctpahka Cpbnje,) onder leiding van Petrov Beograd, de macht. De partij hielp met het stoppen van het terreur en wil uiteindelijk toetreden tot de EU. Toch is het een redelijk conservatieve partij. Zo erkent het nog niet het bestaan van Kosovo, Montenegro, Herzegovina en Utrecht.

Radicaal Joegoslavische Partij[bewerken]

Rodóg Karadzic, leider van de Radicaal Joegoslavische Partij

De Radicaal Joegoslavische Partij (Cpncka pa Ankarha Ctpahka) is de partij die sinds de protectoratie wordt benadeeld door Badman. Het heeft tot doel het Groot-Joegoslavische Rijk weer in ere te herstellen en alle etnisch-Ottomanen uit te roeien. Het krijgt grote steun onder de Servische bevolking, vooral de mensen in Vojvodina, maar toch wordt het steeds van de macht gehouden.

Communistische Partij[bewerken]

Naast de twee eerder genoemde partijen is er nog een partij in Servië: de Communistische Partij. Hoewel deze normaal niet veel kiezers trekt, schijnt de Kosovaanse bevolking interesse te tonen voor de partij, omdat deze als enige de onafhankelijkheid ervan erkent. Daarnaast wil het zo snel mogelijk een Russische deelrepubliek worden en zo snel mogelijk van het protectoraat af.

Taal[bewerken]

De taal in Servië is Joegoslavisch. Deze taal werd bedacht als codetaal voor het omverwerpen van het Otttomaanse regime en werd omgedoopt tot de oppertaal toen Servië werd hernoemd tot Joegoslavië. Sinds het ontstaan heeft de taal veel ontwikkelingen moeten doormaken. Zo was de codetaal slechts een verzameling afkortingen en vakjargon. Tegenwoordig is het de hoofdtaal in een groot gebied en is de grammatica één van de moeilijkste ter wereld.

Vocabulaire[bewerken]

De Joegoslavische woordenlijst werd gebaseerd op een mengeling van Engels, Frans, Duits en Wikipediaans. Enkele voorbeelden:

auto kàr (En. car)
boek buliw (Du. Buch - Fr. livre)
terugdraaien evértic (Wp. revert)
kast árem var (Fr. armoire)
vandaal anionic (Wp. anon)

Zinsopbouw[bewerken]

Het Joegoslavisch kent net als veel andere talen een zogenoemde SVO-woordvolgorde (onderwerp-gezegde-lijdend voorwerp). In de vragende en negatieve vorm volgt het het Engels, net als in vele andere vormen.

Nederlands Joegoslavisch Letterlijke vertaling
Ik gaf hem een boek. Ja kévic om no buliw. Ik gaf hem een boek.
Geef ik hem een boek? Dóc ja kib om no buliw? Doe ik geven hem een boek?
Ik geef hem geen boek. Ja dópas kib om no buliw. Ik doe niet geven hem een boek.
Ik heb hem een boek gegeven. Ja e om kibé no buliw. Ik heb hem gegeven een boek (hier volgt het Joegoslavisch het Frans.)

Naamvallen[bewerken]

Het Joegoslavisch kent ook nog een klein verschil in de naamvallen, door de Duitse invloed. Hoewel het al lijkt te verdwijnen uit het praktische taalgebruik, wordt het nog wel onderwezen in de scholen. De naamvallen zijn:

  1. Nóminavic (Nominativ)
  2. Dàc (Dativ)
  3. Ász (Akkusativ)

De naamval die wij in het Duits kennen als de tweede naamval is al compleet verdwenen. Omdat de woorden maar twee lidwoorden kunnen hebben: dé etc. (de) of ne etc. (een) wordt dit redelijk eenvoudig beschouwd.

Ik Jij Hij Zij Wij Jullie U Zij De Een
Nóminavic Ja Toic Hi Szi Oc Voc Vo Szif Dé Ne
Dàc Jar Toir Om Irm Oc Voc Vo Színén Dán Nan
Ász Jaro Toiro Em Í Oc Voc Vo Szif Dó No

Zie ook[bewerken]

Potatohead aqua.png
Aan de schandpaal genageld! 		Vastgenagelde versie:
19 jun 2009
Dit artikel is een verschrikking! Daarom is het vastgenageld aan de schandpaal zodat iedereen er rotte groenten tegenaan kan gooien.


}

Overgenomen van "https://oncyclopedia.org/index.php?title=Servië&oldid=260623"