Verweggistan

Verweggistan
Vlag van Verweggistan Wapen van Verweggistan
Ligging van Verweggistan (ongeveer)
Basisgegevens
Talen	Verweggistaans + diverse lokale talen
Hoofdstad	Goodsnotbad
Regeringsvorm	Federale republiek
Religie	Conservatief atheïsme
Inwoners	Zo ergens tussen de 3.000 en de 30.000.000
Staatshoofd	Carl Barks Jr.
Overige
Volkslied	Wij zijn uw nachtmerrie
Motto	Ver van uw bed!
Munteenheid	Splotsj
Nationale feestdag	Overmorgen
Traditioneel eten	Sprotsj
Portaal  Land

Verweggistan is een federale republiek bestaande uit een schommelend aantal deelstaten die nooit unaniem of door dezelfde instanties erkend worden, en door critici zelfs als fictief beschouwd worden. De verregaande politieke én geografische instabiliteit (elke diplomaat breekt er zijn nek over, en elke cartograaf eveneens) van het land maakt het tot de geknipte plaats om alles te laten plaatshebben dat we niet graag bij ons in de buurt zien gebeuren, en dat de aandacht kan afleiden van échte bestuurlijke problemen. Het land komt het meest ter sprake in de komkommertijd.

Bestuur

Verweggistan wordt bestuurd vanuit de vrij centraal gelegen stadstaat annex hoofdstad Goodsnotbad. "Vrij centraal", omdat bij het wegvallen of bijkomen van deelstaten de geografische herschikking van de republiek niet altijd toelaat om Goodsnotbad precies in het midden te houden. Dit hangt in de eerste plaats af van de grootte van de wegvallende of bijkomende deelstaat. De toetreding van Brobdingnag betekende op dit gebied de grootste uitdaging uit (of in) de geschiedenis van Verweggistan, en ook nu nog circuleren verhalen over die woelige periode. De huidige president van Verweggistan, Carl Barks Jr., is overig afkomstig uit deze deelstaat, en zijn vader, wijlen Carl Barks Sr., werd daar als een reus beschouwd, wat iets zegt over diens afmetingen.

Huidige samenstelling

Verweggistan is momenteel samengesteld uit de volgende deelstaten, maar deze informatie kan morgen al verouderd zijn. De ambassade van Verweggistan heeft dan ook een aparte telefoonlijn om geïnteresseerden van de toestand op de hoogte te houden, en er zijn de afgelopen vijfentwintig jaar niet minder dan vier piekdagen geteld, waarop zowaar meer dan honderd personen van deze lijn gebruik maakten.

Utopia

De vlag van
Utopia.

Zie Utopia voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In Utopia loopt alles zodanig op wieltjes, dat de bewoners er depressief van worden, maar ook dit probleem wordt haarfijn "omkaderd", zoals men dat daar pleegt te noemen. De aan staatsperfectie te wijten aandoeningen worden namelijk volledig op kosten van de staat verzorgd, meestal door de patiënt zolang naar een andere deelstaat van Verweggistan te sturen dat hij of zij heimwee krijgt naar een veilige thuishaven zonder roof, moord, corruptie, incompetentie of ander misdadig gedrag. De deelstaat werd in de XVIIde eeuw gesticht door de Engelse filosoof Thomas More or Less, grondlegger van zowel het "Apeupresme" als van het "Perfectionisme". Het is deze laatste filosofie die aan de grondslag ligt van het staatkundig denken in Utopia.

“Utopieën zijn zwaar overroepen.”
~ Inwoner van Utopia over zijn levensomstandigheden.

Allochtonië

De vlag van
Allochtonië.

Wie zich permanent vreemdeling wil voelen in eigen land, dient in Allochtonië te gaan wonen. Daar voelt niemand zich echt thuis, en wordt iedereen als een vreemdeling beschouwd. De deelstaat heeft maar zo'n kleine tweeduizend officiële inwoners, voornamelijk mensen die bij het bestuur van de deelstaat zijn betrokken, en hun gezin. Alle anderen verblijven er tijdelijk, en hun verblijf is meestal onderdeel van een didactische missie, met het oog op de "Studie van allochtoon gevoel en gedrag", zoals de brochure van het Bureau voor Toerisme het zo mooi verwoordt. Men kan er uitgebreid, en zonder door progressieve of conservatieve politici op de vingers getikt te worden, bestuderen hoe het aanvoelt om allochtoon te zijn, en hoe allochtonen reageren op diverse situaties. De "studenten" worden meestal afgevaardigd door een aan immigratie gewijd ministerie van hun land van herkomst.

“Hier wordt ik tenminste niet 'persoon met een immigratieachtergrond' genoemd!”
~ Inwoner van Allochtonië over zijn levensomstandigheden.

Kamagurkistan

De vlag van
Kamagurkistan.

Hoewel de inwoners, en vooral de bestuurders van Kamagurkistan er prat op gaan dat het bij hen altijd 7u.35 is, evolueert het dagelijks aantal uren met en zonder daglicht grotendeels zoals in de naburige deelstaten, al kan er wel eens een kleine verschuiving optreden. De president, Lukas C.Z. Kamagurka, naar wie dit vrij recente deelstaatje (gesticht in 1972) genoemd is, wil wel eens de nacht uitstellen om bijvoorbeeld de laatste hand te kunnen leggen aan een schilderij dat alleen bij daglicht kan geschilderd worden. Op zo'n momenten is het in Kamagurkistan alle hens aan dek bij alle instanties die iets te maken hebben met astronomie, want zo'n nachtuitstelling organiseren is niet vanzelfsprekend, en moet bovendien gecompenseerd worden door een evenredige daginkrimping. Deze sluit praktisch altijd aan op de nachtuitstelling in kwestie, omdat de deelstaat anders te lang zou "scheef zitten" ten opzichte van andere landen, met nadelige gevolgen voor de economie.

“Te gek voor woorden: doe mij maar een tekening.”
~ Inwoner van Kamagurkistan over zijn levensomstandigheden.

Laputa

De vlag van
Laputa.

Wat Spaanstaligen ook mogen denken wanneer ze de naam van deze deelstaat lezen: Laputa is een voorbeeld van rechtschapenheid en morele onbesprokenheid. Goede zeden vormen hier geen onderdeel van een of andere godsdienst: het begrip "goede zeden" wordt hier met hoofdletters geschreven, aangezien "Goede Zeden" in Laputa zowel de naam van de enige aanvaarde heid is, als van de aan haar gewijde godsdienst. En ja, in Laputa is Goede Zeden een vrouw. Ook de Zedenpolitie (overigens de enige politiemacht in Laputa) bestaat uitsluitend uit vrouwen, en de president van de deelstaat is een presidente, en ze heet Amalia Solms. Mannen die tegen Goede Zeden zondigen worden zonder pardon gestenigd, vrouwen zondigen hier niet. Een vrouw die in Laputa probeert te zondigen wordt op staande voet onbestaand verklaard, een handelswijze die doet denken aan de manier waarop in Iran homo's onbestaand worden verklaard, en die eigenlijk een moderne versie is van het vogelvrij verklaren van outlaws in het Wilde Westen.

“O tempora, o mores!.”
~ Inwoner van Laputa over zijn levensomstandigheden.

Luilekkerland

De vlag van
Luilekkerland.

In Verweggistan vervult de deelstaat Luilekkerland de functie van vakantieoord voor notabelen, zijnde zowat iedereen die in de hoogste bestuursregionen zetelt. Zij zijn ook de enigen die er toegelaten zijn, het lokale bestuur en het bedienende personeel niet meegerekend. Dit personeel wordt over de gehele wereld gerekruteerd, en moeten aan bijzonder strenge eisen voldoen: hun niveau kan best vergeleken worden met dat van de beste Engelse butlers, maar hun loon ligt aanzienlijk lager. Een dienende baan in Luilekkerland wordt dan ook meestal beschouwd als een vorm van butlerstage, en hoe meer Luilekkerlandstagetijd een aspirant-butler kan voorleggen, hoe sneller hij werk vindt, en hoe beter dit werk betaald is. Behalve het bedienende personeel is er ook nog onderhoudspersoneel (eveneens wereldwijd gerekruteerd), maar hun werkomstandigheden en verloning verschillen nauwelijks van wat onderhoudspersoneel in de rest van de wereld doormaakt, en alleen de kwaliteit van voedsel en huisvesting maakt de baan aantrekkelijker dan in een ander land.

“Stop met dat cliché gemekker: hier is niemand lui of lekker!”
~ Inwoner van Luilekkerland over zijn levensomstandigheden.

Atlantis

De vlag van
Atlantis.

Zie Atlantis voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Wie, op reis door Verweggistan, bij het overschrijden van een staatsgrens plots met de voeten in het water staat, heeft op dat ogenblik waarschijnlijk kennis gemaakt met de deelstaat Atlantis, of toch met de bovenkant ervan. Want Atlantis ligt geheel onder water, en het ligt daar goed. Huidkanker en zonneslagen zijn er even zeldzaam als strandtoeristen, een verschijnsel dat gecompenseerd wordt door de aanwezigheid van een overvloed aan diepzeeduikers en hydro-archeologen. Hydro-archeologen zijn archeologen die niet in grond of zand zitten te graven om iets heel ouds te vinden, maar in water, of toch in de bodem waarboven dat water stroomt of rust. Behalve van diepzeeduiktoerisme, leeft Atlantis voornamelijk van hydrocultuur, een landbouwtechniek die ook in andere delen van de wereld wordt toegepast, maar minder succesvol dan in Atlantis, waar het woord "landbouw" overigens als lachwekkend wordt beschouwd. Vanuit de lucht lijkt Atlantis meestal op een reusachtig meer binnen de grenzen van Verweggistan, maar bij volle middagzon kan men de verschillende steden en verbindingswegen goed onderscheiden. Atlantiërs lopen niet op die wegen, die verwijzen naar een (mythisch) verleden waarin het land boven water zou gelegen hebben, maar zwemmen eroverheen. Het Atlantis uit de legendarische "bovenwaterperiode" moeten wij, zo zeggen de verdedigers van deze hypothese, ons voorstellen als een land dat geheel in een diep dal lag, een ligging die pas nefast bleek toen een verstrooide inwoner het kraantje van zijn bad vergat dicht te draaien.

“Vochtig, zonder enige kans op opklaringen, zelfs geen smalle.”
~ Inwoner van Atlantis over zijn levensomstandigheden.

Bretzelburg

De vlag van
Bretzelburg.

Wie denkt onder een te autoritair regime gebukt te gaan, is dringend toe aan een vakantie in Bretzelburg. De strengheid van het regime is dusdanig, dat historici er intussen zeker van zijn dat dictators als Stalin en Hitler er stage hebben gevolgd in de administratie, of er oop z'n minst een inspirerende vakantie hebben doorgebracht. Omdat de Bretzelburgse diplomaten de rest van de min of meer beschaafde wereld steeds hebben kunnen wijsmaken dat de autoriteit van het regime een louter pedagogische bedoeling heeft gehad, ter lering van elke aspirant-leider ieder die aan den lijve wil ondervinden wat het is om onder een autoritair regime te leven, heeft deze deelstaat altijd op de goedkeuring van zowat alle andere landen kunnen rekenen. Zelfs het voorbeeld van de twee eerder genoemde regeringsleiders, die dan toch duidelijk deze boodschap verkeerd hadden begrepen, heeft nog niemand tot nadenken gestemd, en in Bretzelburg regeert men nog immer vrolijk autoritair voort. De vrolijkheid is overigens volkomen hypothetisch, en wordt gesitueerd in bestuurlijke kringen: de inwoners zijn de betekenis van dat begrip allang kwijtgeraakt, ongetwijfeld door verregaande slordigheid, die streng zou moeten bestraft worden.

“Wanneer ik hoor 'Spring!' dan vraag ik: 'Hoe hoog?'.”
~ Inwoner van Bretzelburg over zijn levensomstandigheden.

Eldorado

De vlag van
Eldorado.

Eldorado staat voornamelijk bekend voor zijn bladgoud, dat daar door een nog steeds niet geïdentificeerd verschijnsel 's nachts afgezet wordt op de rotsen van het Goudgebergte, waar het 's anderendaags door gespecialiseerde (maar zwaar onderbetaalde) arbeidskrachten afgehaald wordt. Hoe groter de flinterdunne "bladen" die in één stuk zonder scheuren kunnen worden verwijderd, hoe waardevoller, en hoe groter de kans dat de arbeider die avond zijn gezin zal kunnen voeden. De bladen worden voor grof geld verkocht aan vergulders uit de hele wereld, die de kwaliteit van Eldorado verkiezen boven elke andere. Het bladgoud van Eldorado heeft als bijzonderste eigenschap dat het veel soepeler is dan ander bladgoud, wat het bijvoorbeeld mogelijk maakt om er bewegende oppervlakten, zoals de menselijke huid, mee te vergulden. De conceptuele artiest Auric "Goldfinger" Tunick (1917-1959) gebruikte het Eldorado-bladgoud om naakte vrouwen mee te vergulden, een concept waarmee hij vanaf 1937 op elke belangrijke tentoonstelling van hedendaagse kunst een graag geziene gast was. Toen hij in oktober 1958 zichzelf op Expo 58 in Brussel naakt en verguld tentoonstelde, vatte hij kou en stierf op 2 januari 1959 aan de verwikkelingen van een longontsteking.

“'t Is niet al goud dat blinkt, zelfs niet met een gulden snede.”
~ Inwoner van Eldorado over zijn levensomstandigheden.

Khemed

De vlag van
Khemed.

Khemed is de meest populaire deelstaat binnen Verweggistan, en er worden kosten noch moeite gespaard om deze deelstaat in de republiek te houden. Deze populariteit heeft niks te maken met de mooie ogen van de echtgenote van de president, en nog minder met het idyllische landschap: de first lady is zo lelijk dat ze een spiegel laat barsten door erin te kijken, en het landschap lijkt op een maanlandschap, maar dan één vol boortorens. De ondergrond van Khemed zit namelijk barstensvol petroleum, en petroleumstaten genieten een immense populariteit. De huidige president ervan, Mohammed Ben Kalish Ezab, kijkt er nauwlettend op toe dat de spreekwoordelijke en voor spiegels fatale lelijkheid van zijn echtgenote steeds onder een voor het menselijk oog hermetisch afgesloten burka verscholen gaat, zelfs tijdens haar nachtrust.

“Wie het waagt om hier te roken, wordt meteen in 't kot gestoken.”
~ Inwoner van Khemed over zijn levensomstandigheden.

Glubbdubdrib

De vlag van
Glubbdubdrib.

De Verweggistaanse deelstaat Glubbdubdrib is beroemd, of liever berucht wegens zijn autoriteit op het gebied van spelling. Elke gemeenschap die een spellingshervorming wil doorvoeren laat die hier ontwerpen. De Glubbdubdribse ambtenaren gaan dan oop hun creatiefst te werk om de bestelde spellingsregeling zo ingenieus, ingewikkeld en losstaand van enige praktijk mogelijk te maken, om te voorkomen dat de klant zou klagen dat de spellingsregels te goed lijken op die van een andere spellingshervormingsgezinde, hetzij een tijdgenoot in den vreemde, hetzij een voorganger in eigen streek. "Deglobalisering" is geen ijdel woord in Glubbdubdrib: elke taalgemeenschap bezit dankzij de originaliteit (en het harde werk) van de Glubbdubdribse ambtenaren over een unieke spelling, en met name de Nederlandse taalgemeenschap is er trouwe klant. Sterker nog: in 1995 sloten zij met Glubbdubdrib een contract af waarin zij zich ertoe verbonden om elke tien jaar een nieuwe bestelling te plaatsen, wat de befaamde "Spelling 1995" en de minder bekende "Spelling 2005" opleverde. Er wordt halsreikend uitgekeken naar de "Spelling 2015". De keerzijde van de medaille kent iedereen die ooit probeerde om Glubbdubdribs te leren: Glubbdubdrib is door het vele werk aan andermans spelling nog steeds niet aan een eigen spelling toegekomen, en puristen beweren zelfs dat het in het Glubbdubdribs geschreven woord "Glubbdudbdrib" in de Glubbdubdribse vlag verkeerd gespeld is!

“Spellfauten zauden zwarder bestrafd moetten worde.”
~ Inwoner van Glubbdubdrib over zijn levensomstandigheden.

Arcadia®™©

De vlag van
Arcadia®™©.

Arcadia®™© is de bakermat van de zogenaamde arcadespellen®™©, die daar al meer dan vierduizend jaar worden ontworpen, uiteraard mee-evoluerend met de modernste technologie. De term wijst op de gaanderijen, bestaande uit opeenvolgende bogen rustend op kolommen, waarin de spellen waren opgesteld, zoals dat ook met groentekraampjes en wafelstalletjes het geval was. Het beeld van rijen enthousiast spelende mensen onder dergelijke booggaanderijen werd spoedig populair buiten Arcadia®™©, waar men gewiekst genoeg was om al in 3855 vóór C. de van de naam Arcadia®™© afgeleide benamingen, zoals arcadespel®™©, te patenteren, en nog steeds deze Verweggistaanse deelstaat marktleider in het ontwerpen en bouwen van arcadespellen®™©.

“Pong.”
~ Inwoner van Arcadia®™© over zijn levensomstandigheden.

Mordor

De vlag van
Mordor.

De donkerste deelstaat van Verweggistan is zonder twijfel Mordor, waarvan de naam altijd met een zekere terughoudendheid wordt uitgesproken. De zon breekt er zelden of nooit door de wolken, kleur is afwezig in (of uit) het landschap, en humor is er uit den boze. De inwoners zijn gespecialiseerd in de trieste, eentonige karweitjes waarvoor men elders geen werkkrachten vindt, zoals het graveren van de gleufjes in suikerklontjes, het boren van gaten in kaas en het bevochtigen van voorgelikte postzegels. Deze deelstaat inspireerde beroemde schrijvers zoals Orwell en Tolkien, die er allebei ooit heel even wat vakantie doorgebracht hadden, en er voor de rest van hun leven door getekend zijn gebleven. De toevallige passant krijgt al van bij het binnentreden meteen de indruk dat het er allesbehalve prettig verblijven moet zijn, maar wanneer een inwoner daarover aangesproken wordt, dan geldt het antwoord steevast:

“We mogen niet klagen. We willen wel, maar we mogen niet.”
~ Inwoner van Mordor over zijn levensomstandigheden.

Lilliput

De vlag van
Lilliput.

Lilliput is de kleinste deelstaat van Verweggistan, en zou ook de kleinste staat ter wereld zijn, ware het niet dat nog geen enkel ander land dit ministaatje heeft willen erkennen. Lilliput is nog kleiner dan Andorra of Liechtenstein, en wordt regelmatig letterlijk onder de voet gelopen door eenieder die onoplettend de deelstaat betreedt én een schoenmaat heeft groter dan 42. Want Lilliput heeft maar een maatje 38, wat ook een idee geeft van de grootte van de 380 bewoners. De bonsai in de vlag van Lilliput is louter symbolisch: het is strikt verboden om deze vorm van flora in de deelstaat in te voeren sinds een door een goedbedoelend bezoekend staatshoofd aangeboden exemplaar het land totaal in de schaduw zette, met mislukte oogsten en een begin van hongersnood als gevolg. Lilliputters komen hun land niet uit, omdat de af te leggen afstanden in het buitenland voor hen onoverkomelijk zijn. Wie dus een Lilliputter meent ontmoet te hebben in eigen land, is er dus zelf één, of heeft met een oplichter te maken gehad.

“Klein maar dapper!”
~ Inwoner van Lilliput over zijn levensomstandigheden.

Brobdingnag

De vlag van
Brobdingnag.

Brobdingnag is de grootste deelstaat van Verweggistan, en zou ook de grootste staat ter wereld zijn, ware het niet dat nog geen enkel ander land deze megastaat heeft willen erkennen. Brobdingnag is groter dan Verweggistan zelf, een paradox die mee verantwoordelijk is voor het gebrek aan erkenning. Bezoekers die minder dan 2m.50 lang zijn worden regelmatig letterlijk onder de voet gelopen door onoplettende Brobdingnaggers, wiens schoenmaat de stoutste dromen van een schoenmaker overtreft. Het gezicht in de vlag van Brobdingnag is louter symbolisch: de Brobdingnagse bergen zijn wel degelijk in verhouding tot de inwoners, en zouden die van de Himalaya in de schaduw stellen, ware het niet dat zowel de Nepalezen, de Tibetanen, de Bhutanen als de Indiërs het vertikken om Brobdingnag te erkennen. Zo blijven hun bergen natuurlijk de hoogste!

“Reuze!”
~ Inwoner van Brobdingnag over zijn levensomstandigheden.

Flatland

De vlag van
Flatland.

De deelstaat Flatland is de thuisbasis van zowat elke bouwpromotor die zich specialiseert in het bouwen van flatgebouwen. In Flatland wordt elk nieuw flatontwerp op ware grootte gebouwd, alvorens beslist wordt of het de moeite loont om het ontwerp ook elders te ontwikkelen. Het spreekt vanzelf dat Flatland zodoende niet alleen het prototype herbergt van elk flatgebouwtype dat men elders ter wereld aantreft, maar ook van ontwerpen die uiteindelijk niet gecommercialiseerd werden, meestal omdat ze gewoon niet deugden. De flats in Flatland worden gratis door de regering ter beschikking gesteld aan ieder die er niet tegenop ziet om in een omgeving met uitsluitend flatgebouwen in de meest uiteenlopende stijlen, waar het saaiste gebouw een inschikkelijke buur is van het waanzinnigste bouwwerk. Tenslotte dienen de gedrochten ook als studiemateriaal voor komende projecten, en dat lukt het best wanneer ze ook daadwerkelijk bewoond worden. De leiding van de deelstaat is al eeuwen in handen van de familie Abbott Abbott, wier eerste voorouder met die familienaam uit Absurdistan afkomstig was.

“Flatulentie is een flauwe woordspeling.”
~ Inwoner van Flatland over zijn levensomstandigheden.

Chipka

De vlag van
Chipka.

Chipka ligt aan "de verste buitengrens van Verweggistan", met andere woorden: nog verder weg van de rest van de wereld dan Verweggistan zelf, wat een contradictio in terminis lijkt, maar eigenlijk gewoon een heel straffe prestatie van de Chipkezen is. Want zo heten de inwoners van Chipka: "Chipkezen". Deze naam is hen gegeven door niet-Chipkese geografen, aangezien zij zichzelf "Wswslnjzsplof" noemen. Maar de naam "Chipkezen" is aanvaard door de Verenigde Naties, dus moeten de Chipkezen hun naam ook zelf maar aanvaarden. Zo gaat dat, wanneer men ontdekt wordt door de beschaafde wereld: niet ontdekt zijn leidt tot een onbevredigd gevoel ("Bestaan we nu, of bestaan we nu niet?" is dan de meest prangende en gestelde vraag), ontdekt worden en een naam opgespeld krijgen kan dus eveneens een onbevredigd gevoel oproepen. De Chipkezen zijn er nog niet uit, te meer dat hun afgelegenheid de enige interessante eigenschap van hun land is, dat dan ook voornamelijk bezocht wordt door misdadigers die door de hele wereld gezocht worden, en waarvan niemand doorheeft dat ze naar Chipka gevlucht zijn, dat zo ver weg ligt dat geen premiejager hen tot daar zal achtervolgen.

“Jaja, 'plus ultra', en wij zitten met dat gespuis!.”
~ Inwoner van Chipka over zijn levensomstandigheden.

Sport

Qwop

Verweggistan is niet wat je zo noemt een echt sport land. In feite, het land kent slechts één internationaal bekende atleet. Dat is hardloper Qwop, die dan ook meteen een nationaal volksheld is. Of hij ook goed in het hardlopen is, is een tweede. Wel heeft de loopstijl van Qwop vele anderen geïnspireerd, op wereldniveau.

Absurdistan

Absurdistan is een geval apart: het maakte tot 31 augustus 1977 vrij regelmatig deel uit van Verweggistan, maar op 1 september van dat jaar besloten de Absurdistanen zich onafhankelijk te verklaren, en zich definitief tussen Zuid-Frankrijk en Catalonië te wringen, waar ze nu nog altijd gewrongen zitten.

Aan de schandpaal genageld!	Vastgenagelde versie: 6 oktober 2014
Dit artikel is een verschrikking! Daarom is het vastgenageld aan de schandpaal zodat iedereen er rotte groenten tegenaan kan gooien.