Da Vinci Code
“Codes zeggen me niets, ik weet niet eens mijn postcode, maar die Leonardo di Capri was wel een lekker ding!”
“Was die Jezus nou wel of niet lid van de Roze Lijn?”
De Da Vinci Code is een boek van Leonardo da Vinci, naar het gelijknamige schilderij van Dan Brown. Later werd het verfilmd door Leonardus Dos Vinco.
Verhaallijn[bewerken]
Zowel het boek als de film handelen over een dame uit een toetjesreclame, Lisa geheten, die op goede dag werd vermoord tijdens een museumbezoek in Parijs. Omdat de suppoost van het museum familie was van de broer van de dochter van de oudoom van de koning van Moravië (waarnaar Lisa vernoemd was) en de wetenschapper Saunière een speurtocht organiseerde langs de Roze Lijn, een organisatie van geheime broeders, waar de broer van Lisa, ene Robert Langdon, subliem vertolkt door Silas de Nero, ook lid van scheen) komen in de film veel raadsels voor. Het grootste raadsel is welke IMDb-code de film heeft.
Bij het schieten van de film trof een kogel niet enkel de Heilige Graal, maar ook de scenarioschrijver, zodat de ontknoping van de code veel raadselachtigs krijgt. Fraai gefilmd is de achtervolging in Engeland, waar een houten doosje (vermoedelijk het penselendoosje van Dan Brown met bonbons voor zijn oud-tante Sophie Neveu) wordt nagezeten. In de horroscène duikt Tom Hanks ook even op, wanneer een masochist zichzelf tot bloedens toe geselt, bij gebrek aan een partner.
Over de film zelf[bewerken]
De aftiteling van de film bevat verborgen boodschappen, die waarschijnlijk bij de plaatselijke Aldi zijn ingekocht.
De cast heeft gevraagd om een vervolg op de film, getiteld 'Veni Vidi Vinci', die zou handelen om de pincode van Dan Brown.
De fim heeft een duur, maar is volgens critici een beetje goedkoop. Het gelijknamige schilderij was volgens velen beter, omdat daarop te zien is hoe tijdens het diner van de plaatselijke carnavalsvereniging van Pisa een stukje IKNGDHGKI wordt afgesneden in V-vorm, een vorm die staat voor voorverpakte Aldikomijnenkaas, en die vooral vrouwelijk is vanwege de streepjescode waarin de prijs gecodeerd is van het te winnen gratis bioscoopkaartje voor meisjes die niet van puzzelen houden.
Reacties op de film[bewerken]
- Het Vaticaan roemde de prachtige belichting waarmee de tuinen van de Sint Pieter werden gefilmd. Minder blij waren ze met het snoeien van 3 rozenperken om ruimte te maken voor de cameramensen.
- Opus Dei, een kerkelijk genootschap dat als sluikreclame door de film sluipt, liet weten in de "Filmspecial" van de Story, dat elke gelijkenis tussen Jezus en een lam op puur toeval berust.
- Op het filmfestival van Cannes werd Tom Hanks als laatste afstammeling van Jezus geroemd om zijn acteertalent, met name in de scène waarin Leonardo da Vinci hem door een glazen piramide laat storten en wonder boven wonder ongeschonden uit de glasscherven kruipt.
Prijzen[bewerken]
De Da Vinci Code ontving vele prijzen:
- De Aldi weekprijs (Van de Aldi)
- De prijs voor het "kritiekloos durven zijn ten aanzien van godsdienstkwesties" (van de Stichting Het Heilige Land)
- De eerste prijs
- De Samson en Gert prijs.
- De oscar voor de beste bijrol ooit voor een figurant (de man die de deur openhoudt als Neveu het museum verlaat)
Productie[bewerken]
Aan de film werkten vele mensen mee, die niet onvermeld mogen blijven: de decorbouwers die een model op ware grootte bouwden van de pyramide van Cheops, de schminkers die echt bloed realiseerden, de geluidsman, die de prachtige stille scenes in de diverse kerkjes op locatie opnam, de montage-afdelng, die met Bisonkit de aftiteling aan de film wist te plakken, en de stuntvrouwen, die de geboorte van Jezus' kinderen natuurgetrouw wisten vorm te geven. De acteurs en actrices hoeven niet apart vermeld te worden, aangezien iedereen weet dat Tom Hanks en Leonardo da Vinci gewoon Goden zijn in het filmwereldje.
Wetenschappelijke kritiek[bewerken]
De film werd door diverse wetenschappers zwaar bekritiseerd, omdat sommige vaststaande feiten erg overtrokken werden gefilmd. Zo branden er op de Place de Pompidou niet 11 maar 12 straatlantarens, is de Notre Dame geen vrouw maar een kerk, kan in werkelijkheid de geboorte van een kind van Jezus nooit zo gegaan zijn, omdat er in de stal geen ruimte was voor 3 kraamvrouwen, en heeft de Priorij van Sion nooit contact gehad met Joop van den Ende. Anderen stellen, dat deze kleine details de film geen afbreuk doen, omdat de grote verhaallijn een romantisering is van het script dat God aan Leonardo da Vinci influisterde. De film werd voorts niet 100% op celluloid opgenomen, maar bevat vele blue screen of death scenes, die middels gecodeerde PC-animaties en wonderen op de kijker de optische illusie moeten geven van een echt gebeurd verhaal. Theologen wijzen dan ook op deze fraude en stellen dat het licht dat god schiep wel door een echte projector moet worden gegooid om op de Witte Lijkwade een betrouwbaar beeld te projecteren.