6
“Ziet gij in dit artikel klaar, dan is uw brein van zessen... ach nee, wéér een rijk rijm!”
De 6 is de vruchtbaarste letter van het alfabet: zij bracht immers, gewoon door op haar hoofd te gaan staan, de 9 voort, een barenstechniek die nog niemand haar heeft nagedaan. Deze daad stelde de mensheid in staat verder te tellen dan 8, en zo een behoorlijk functionerend tiendelig stelsel op poten te zetten.
Tweehandig tellen[bewerken]
Het was tevens de 6, of liever haar voorouder VI, die de toch niet van gisteren zijnde Romeinen voor het eerst confronteerde met de beperkingen van het tellen op de vingers van één hand. Bij die techniek, die perfect werkte zolang men aantallen gebruikte tussen 0 en 5, werd de wijsvinger van de rechterhand gebruikt om het door de vingers van de opgestoken linkerhand aangegeven getal na te tellen, waarna de rechterhand vrijkwam voor aanvullend schrijf- en neuspeuterwerk. Toen voor de eerste keer een handelaar geen genoegen nam met het door zijn collega nogal vaag met "Mag het iets méér zijn?" benoemde aantal dat nét boven vijf lag, kwam deze op het idee de rechtse wijsvinger naast de in waaiervorm uitgestrekte linkervingers te plaatsen. Toen hij op die manier niet meer in staat bleek om zonder assistentie van een klerk zijn vingers na te tellen (dat ging hij toch zeker die ander niet laten doen!), ontstond de gewoonte om luidop te tellen, tevens met groteske neusbeweginngen het aantal vingers af te lopen, en te smachten naar een eenvoudiger getallenschrift. In afwachting daarvan besloot men alvast om het systeem, hoe gebrekkig ook, door te trekken tot het getal tien, en zich dan te beroepen op het goede visuele geheugen van de onderhandelaars, die maar moesten zien te onthouden hoe vaak iemand welke vingercombinatie had in de lucht gehouden. Toen betekende hoofdrekenen nog iets: schriftelijk rekenen was voor watjes.
Vijven en zessen[bewerken]
De invoering, eeuwen later, van de langverbeide Arabische getallen, ging zeer geleidelijk, zodat beide systemen nog lang parallel gebruikt werden. Omdat een paar originele mathematici die tijd rijp vonden om hun systeem te promoten, waren er gedurende minstens twee eeuwen verschillende zessen in omloop. En dus ook verschillende zevens, en vijven. Na het algemeen en definitief aanvaarden van de Arabische cijfers als enige getallenschrift, bleef deze woelige periode in het collectief geheugen aanwezig dankzij de uitdrukking "na veel vijven en zessen".
Duivelse eigenschappen[bewerken]
De mens heeft altijd iets met getallen gehad, en ook de zes kreeg hiermee af te rekenen. Een even fanatiek als obscuur priester die ruzie had met zijn buurman op nummer 6, omdat deze hem ervan beschuldigde een ongezonde aandacht te tonen voor zijn zesjarig zoontje, terwijl hij zelf zes ongehuwde zussen in huis had, besloot na een kwade droom dat 666 niet anders dan het getal van de duivel kon zijn. Omdat hij zo pienter was om deze bewering te lanceren op 6 juni 66, sloeg de formule aan, en gaf die dag nog, des morgens om precies zes seconden na zes over zes, aanleiding tot het ontstaan van de "Partij van de Antichrist", een misleidende titel aangezien zij meenden op te nemen tegen de antichrist. Onmiddellijk ontstond er een scheurpartij die beweerde dat niet 666, maar 6666 het duivelse getal hoorde te zijn, en nóg een scheurpartij die volhield dat de priester met zijn revelatie had moeten wachten tot het jaar 666, en zich verder ook niet bezighouden met futiele details als maanden, dagen, uren, minuten en seconden. Bij die drie "partijen van de eerste dag" hebben zich in de loop der eeuwen nog meer scheurlijsten gevoegd, die zich onder andere bezighielden of -houden met fatale data als 6 juni 666 en 6 juni 2006, hoewel die laatste strekking zich op een enigszins onnozele manier heeft moeten verantwoorden door de afkortingen "06-06-06" en "6-6-6". Aangezien het hier uitsluitend om groeperingen van christelijke strekking gaat, kijken zij allen met enig wrevelige wrok terug op de magische datum 6 juni 6, die om evidente redenen niet bruikbaar was[1].
Babylon[bewerken]
Ten gevolge van een Babelse spraakverwarring, waarbij het Engelse en het Franse woord voor "zes" gemengd worden met het Nederlandse en het Duitse, is onder geschoolde het idee ontstaan dat een "sext" een met tegelijkertijd zware doch lichtvoetige[2] symboliek beladen toonsafstand, een muziekstuk meer aantrekkingskracht geeft dan eender welk ander interval. Zij verwijzen daarbij ook naar de in alle culturen ingebedde gewoonte om dit interval te gebruiken bij het improviseren van een tweede stem van een populair melodietje.[3].
Insecten en centauren[bewerken]
Zes is ook de magische drempel van lidmatige aanvaardbaarheid. Wezens die door het leven zwemmen, kruipen, gaan of vliegen met zes of meer ledematen, worden automatisch begroet met uitdrukking als "Griezelig!", "Iiiiiiiiiiiik!" en "Waar is de krant?". Het hoogste aanvaardbare aantal ledematen is vijf, en in deze categorie bevindt zich bovendien maar één dier, dat door zijn omvang deze categorie met gemak vult: de olifant. Verder zijn dieren met een oneven aantal ledematen zo uiterst zeldzaam, dat met hun beschrijving nog geen A4-blaadje kan worden gevuld. Een uitzondering op deze aanvaardbaarheidsgrens vormen de centauren, die ondanks hun zes ledematen voornamelijk sympathie opwekken, en zelfs een beetje medelijden. Insecten daarentegen, de bekendste vertegenwoordigers van de zespotigen, worden unaniem als weerzinwekkend ervaren. Velen onder hen maken hun zaak nog erger door demonstratief een paar vleugels tentoon te spreiden, waarmee ze bovendien nog eens vervelende zoemgeluiden produceren.
Kloklezen[bewerken]
Wie aan de hand van een klok met Romeinse cijfers wil weten of het zes uur is, dient op zijn of haar hoofd te gaan staan[4]. Dit is geen toeval: op die wijze willen uurwerkmakers de negenbarende Arabische zes verzoenen met de handenarbeid vereisende Romeinse zes. Op die manier is de cirkel even rond als de klokken in kwestie[5].
Zie ook[bewerken]
| Letters van het Alfabet: | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Esc | F1 | F2 | F3 | F4 | F5 | F6 | F7 | F8 | F9 | F10 | F11 | F12 | PtScr | ScrLk | Brk | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ~ | !.1 | @.2 | #.3 | $.4 | %.5 | ^.6 | &.7 | *.8 | (.9 | ).0 | _.- | +.= | ←Bkspc | Ins | Home | Ctrl+ Alt+Del |
Num | / | * | - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Tab↔ | Q | W | E | R | T | Y | U | I | O | P | { | } | | \ | Del | End | PgUp | 7 | 8 | 9 | + | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Caps | A | S | D | F | G | H | J | K | L | : ; | ' | ←Enter | PANIC | Any | PgDn | 4 | 5 | 6 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ↑Shift | Z | X | C | V | B | N | M | <., | >.. | /.? | ↑Shift | 1 | 2 | 3 | Ent | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ctrl | {{#icon:14px-Microsoft_windows_logo.png|Windowslogo|13|The artist formerly known as De 84-ste Letter Van Het Alfabet}} | {{#icon:Tux.png|Tuxlogo|14|Tux}} | Alt | s p a t i e b a l k | Alt | {{#icon:Tux.png|Tuxlogo|14|Tux}} |  |
Ctrl | 0 | . | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Getallen | |||
|---|---|---|---|
| 0 - 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 3x3 - 10 - 11 - 12 - 13 - 50 - 100 - 666 - 911 - 1337 - ∞ • Zie ook: Lijst van getallen met een speciale betekenis • |
Notenbalk[bewerken]
- ↑ Dit wordt fel bestreden door een zeer kleine groepering (drie leden, waaronder de voorzitter, de secretaris en de penningmeester) die beweert te recruteren uit afstammelingen van de priester in kwestie, en die eveneens beweert over documenten te beschikken waarin diens geboortedatum op 6 juni 6 zou vallen.
- ↑ Afhankelijk van de levensbeschouwing van de muzikant.
- ↑ Het stemt in ieder geval tot nadenken dat de oudste vormen van meerstemmig kerkelijk gezang niet deze populaire afstand, maar de veel koeler klinkende kwint werd gebruikt. Pogingen van Professor W. Druyff om hieraan een studie te wijden werden tot nu toe steeds (en met succes) gesaboteerd door religieuze groeperingen.
- ↑ Op andermans hoofd gaan staan werkt niet, en mondt bovendien uit in een onstabiele positie.
- ↑ Vierkante klokken zijn ronde klokken in een primitief stadium. Het is een kwestie van tijd: wanneer zij voldoende lang aan weer en wind zijn blootgesteld, krijgen zij uiteindelijk de door hen zo vurig verlangde vorm