Globalisatie
Globalisatie is het globaliseren van onze Aarde ofwel het geheel aan activiteiten waarbij de oppervlakte aan land toeneemt en dat van de wateren afneemt. Dit wordt uitgevoerd door globalisten. De wetenschap die zich hierop richt is de globalistiek.
Globalisering ?[bewerken]
Globalisatoren en Globaliseerders zijn in een onderlinge strijd verwikkeld over een aantal zeer formele kwesties. Het is begonnen over de vraag of het nu Globalisatie of Globalisering dient te zijn. Op grond van bronnenonderzoek en etymologische principes hebben de Globalisten het gelijk waarschijnlijk aan hun kant. Maar de opvattingen van de Globaliseerders kennen een sterke popularisatie popularisering toename van de populariteit.
In dit artikel wordt verder globalisatie en de daarvan afgeleide begrippen gehanteerd.
Geschiedenis[bewerken]
Globalisatie heeft zijn wortels in de landbouw. Zoals bekend hebben de Anti-globalisten door het in enorme hoeveelheden verbranden van fossiele brandstoffen een klimaatverandering teweeg gebracht als gevolg waarvan de zeespiegel is gaan stijgen. De traditionele landbouw kon dat niet stoppen .
Bij de WTO-top in Seattle in 1999 werd besloten om de landbouw een nieuwe krachtige impuls te geven. Toen de Anti-globalisten daarvan lucht kregen wisten zij die top zodanig te storen dat deze moest uitwijken naar de wel succesvolle landwinning Doha aan de (nieuwe!) kust in Qatar. Hier werd de zogenoemde Doha-ronde opgestart dat in 2001 leidde tot het plan van aanpak; de uitvoering daarvan staat nu dus bekend onder de term globalisatie.
Weerstand[bewerken]
De weerstand tegen globalisatie is tegenwoordig grofweg te verdelen in 2 groepen :
- Anti-globalisten ; de Anti’s
- Andersglobalisten : de Anderen
De Anti’s zijn in feite vrij ongevaarlijk, omdat hun aantal gering en de organisatiegraad laag is. Zij streven naar een herstel van de situatie zoals die rond 1972 was zoals beschreven in het in dat jaar verschenen geschrift De grenzen aan de groei. van De club van Rome.
De Anderen staan zoals hun naam al aangeeft iets anders voor en wel meer wateropervlak en minder land. De aanhang is zeer goed georganiseerd, kent een krachtige lobby en is tot in de hoogste kringen vertegenwoordigd. Instituten als Rijkswaterstaat, bewegingen als Watermanagement en personen als Willem Alexander zijn hiervan exponenten. Hun bewgingen worden scherp in de gaten gehouden door de AIVD en tot op heden hebben zij gelukkig geen werkelijke schade kunnen aanrichten.
Deelgebieden[bewerken]
Globalisatie kent de volgende deelgebieden :
- Tuinbouw
- Mijnbouw
- Roofbouw
- Bosbouw
- Wegenbouw
- Nieuwbouw
- Visserij
Hieruit blijkt ook het verschil met de landbouw, die hiervan enkel de tuin- en bosbouw en de visserij omvatte.
Het gaat te ver om hier alle deelgebieden uitgebreid te behandelen; er wordt volstaan met enkele losse opmerkingen. En op onderstaande kaart zijn de resultaten tot op heden weergegeven. De witte gebieden zijn klaar. In de rode en de bruingroene gebieden is men volop aan het werk. In de lichtgroene gebieden is de situatie stabiel. In de donkergroene gebieden loopt de globalisering terug, maar de verwachting is dat door het laten mislukken van het Kyoto-verdag door president Bush een snelle normalisatie normalisering verbetering zal optreden.
Met name de roofbouw en de nieuwbouw hebben de globalisatie een nieuw elan gegeven. Grote gebieden in Afrika en Rusland zijn door roofbouw omgevormd tot reusachtige kale vlaktes. Rivieren zijn omgelegd en enkele grote meren zoals het Aralmeer zijn inmiddels al bijna leeg. De daardoor vrijgekomen gronden zullen zo goed als geheel worden volgebouwd met nieuwe metropolen, waaronder een heel bijzondere, te weten Sokpopstad voor geblokte en teleurgestelde gebruikers van Oncyclopedia.
De wegenbouw en de bosbouw hebben nogal last van de conservatieve opvattingen van een aantal voormalige landbouwers. Maar door het samenvoegen van deze twee tot de Autonome Autoriteit Bos en Wegen Bouw, zijn ook hier nieuwe initiatieven gekomen. Thans ligt ter gedkeuring voor de aanleg van een net van 12-baans autosnelwegen door het Amazonegebied.
De mijnbouw is ook geheel van opzet gewijzigd. In plaats van onder de grond wordt nu boven de grond gewerkt. Hele bergen worden afgegraven en het puin wordt gebruikt om de zee te dempen. Binnenkort zal worden gestart met het dempen van de zee tussn Gibraltar tot aan de lijn Almeria-Oran door het afgraven van het Atlasgebergte.
De tuinbouw is inmiddels in nagenoeg heel West-Europa verdwenen. Nu er zoveel land in klimatologisch interessantere gebieden zijn bijgekomen kon de tuinbouw beter daar plaatsvinden. Uit efficiencyoverwegingen worden alleen broccoli, kropsla, aardappelen en sinaasappelen geteeld.
De visserij tenslotte houdt gelijke tred met de landaanwinning. Baggerschepen zijn omgebouwd tot visserschepen met een ongekende capaciteit en zullen worden ingezet voor het leegvissen van de zee vanaf Gibraltar tot aan de lijn Almeria-Oran (zie mijnbouw) . Naar verwachting zal hiervoor slechts 17 dagen nodig zijn. De vis zal worden opgeslagen in mammoettankers.
Conclusie[bewerken]
De landbouw is uit het slop getrokken door de invoering van de globalisatie. Er is een nieuw daadkracht en de wil om nou eindelijk eens af te raken van al die inefficiente bergen en oceanen. Onze aarde krijgt eindelijk wat ze verdient : een schoon en egaal oppervlak.
 |
Vastgenagelde versie: 7 mei 2007 |
Dit artikel is een verschrikking! Daarom is het vastgenageld aan de schandpaal zodat iedereen er rotte groenten tegenaan kan gooien.
| |