Pim Fortuyn

Uit Oncyclopedia
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Ik ontken alles! Het was die kerel uit de cel hiernaast!
~ Ali B. over Pim Fortuyn

Ey Volkert! Brada! Wil je Gucci? Wollah ik heb Gucci voor je ah mattie. Wil je strak kutje? Wollah billeh ik regel strak kutje voor mijn voorbeeld. Koalo strak banga kutje met spange kont je weet zelf.
~ De door UWV niet-afgekeurde straatmarokkaan met een uitkering over de daad van Volkert.

€20,-
~ Marc Dutroux tegen De door UWV niet-afgekeurde straatmarokkaan met een uitkering.

Pim Fortuyn is een karakter uit de succesvolle kinderboekenserie "Pim, Frits en Ida", geschreven door Snotfriet Pomans.

Ontwikkeling van het Personage[bewerken]

Pim Fortuyn in deel 7 van Pim, Frits en Ida: De bruine hopen na het acht jaar eten van baars (illustratie: Rien Scoortniet)

In eerste instantie heette de kinderboekenserie Frits en Ida. Het handelde over de brave en gehoorzame kinderen Frits en Ida, die telkens tegen hun zin in allerlei avonturen belandden. In het tweede deel van de serie kregen ze een hondje (type King Charles Spaniel) genaamd Pim Fortuyn. In dit deel had Pim nog maar een klein rolletje, maar werd toch al populair bij de lezertjes door grappige terzijdes waarmee hij Frits en Ida te kakken zette. Ook zei hij dingen die kinderen graag wilde horen zoals bijvoorbeeld dat alle spruitjes het land uit moesten. Vanaf het derde deel werd Pim een volwaardig hoofdpersoon en schoten de verkopen van de boekjes als een raket omhoog. Pim was vanaf dat moment vele malen populairder dan de betweterige Frits en Ida. De populariteit van Pim ging Snotfried Pomans echter steeds meer irriteren, omdat hij teveel afleidde van de jaren vijftig-moraal waarmee hij de lezertjes probeerde te indoctrineren. Ook kwam Snotfriet onder toenemende druk van ouders te staan die het niet meer lukte hun kinderen spruitjes en witlof te laten eten. Deze ouders vergeleken Pim Fortuyn zelfs met Ronald MacDonald. Daarom liet Snotfriet Pomans Pim Fortuyn in deel 10 van de serie doodbijten door een gefrustreerde postbode uit Wageningen (dit inspireerde de programmamakers van "Man bijt hond" tot hun programma). Deel 11 van de serie, waarvan de naam ondertussen weer was terug veranderd naar "Frits en Ida", was een grote flop. Er werden maar 2 exemplaren van gekocht, namelijk door de moeder en de oma van Snotfriet Pomans, en zelfs die lazen het niet. Snotfriet Pomans stortte in een diepe depressie en zit sindsdien in het Vondelpark spiritus te drinken.

Bekende teksten van Pim Fortuyn[bewerken]

  • Ik poep wat ik eet en ik eet wat in mijn bakje zit
  • Alle spruitjes het land uit
  • De witlof is achterlijk, ik zeg het maar, het is een achterlijk stuk natuur
  • Edje oorservies (red: Scheldnaam voor Ed van Thijn)
  • Ik word de nieuwe upperdog, vergis je niet, ik word de nieuwe upperdog!
  • Ida, dat is een lekker teefje, daar zie ik wel wat in.
  • Dit moet stoppen, deze pitbullisering. Frits moet stoppen om mij in een hoek te schoppen. Je bent ook MIJN baasje, Frits.
  • Ga naar huis, vul mijn bakje, veel beter

Het Fortuynisme[bewerken]

Na het verdwijnen van Pim uit de Pim Frits en Ida serie begonnen de Pim-fans de verhalen waarin hij voorkwam opnieuw te lezen en uit te pluizen. Bij moeilijke momenten in hun leven vroegen ze zich af: wat zou Pim gedaan hebben, en zochten naar een relevante uitspraak van Pim. Aangezien Pim veel aan het woord was in de boekjes ontstonden er al snel meningsverschillen over welke teksten voor welke situaties relevant waren en hoe ze geïnterpreteerd moesten worden. De Fortuyn-fans waren te jong om in alle redelijkheid hun geschillen te bespreken en grepen naar geweld. Dit geweld liep zodanig uit de hand dat de Pim-fans elkaar dood begonnen te bijten. Daardoor daalde het aantal Fortuynisten snel. De nog overgebleven Fortuynisten hebben een dikke nek met een harde schubbenhuid en hele harde tanden (Zie ook: Natuurlijke Selectie).

Zie ook[bewerken]

Vijftig Tinten

Blauw - Bruin - Geel - Grijs - Groen - Paars - Rood - Wit - Zwart