Slavernij

Uit Oncyclopedia
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Toentertijdse slavernij in actie.

Slavernij is een term uit de achttiende/negentiende eeuw (en daarvoor) waarmee de eerste vormen van het sociaal gedrag bedoeld wordt. Dit "sociale gedrag" bevatte hulp tegenover mensen waarvan dit uit vrije wil gebeurde, waaraan zij een relatie en verbintenis hadden met personen die zij goed kenden en allicht tot de vrienden konden rekenen, al ontkennen de vroegere slaven dit zelf. Met hulp wordt gedoeld op de dagelijkse taken van toentertijd, zoals helpen bij de landbouw, het meesjouwen van allerlei dingen en het helpen als butler, wie zelf slaven op zich waren. Op zich is dit niet zozeer zo bijzonder, omdat dat tegenwoordig normaal leek, maar toentertijd was dit daarentegen juist wél bijzonder omdat men dit altijd liet doen door de bedienden die hiervoor betaald kregen. Slaven daarentegen weer níet, waardoor het nu bekeken dan weer wél bijzonder is. Van 1794 tot 1862 werd de slavernij in de westerse landen (als laatste de Verenigde Staten) af, omdat de plaatselijke socialisten, met toestemming van de rest, het uiteindelijk niet eerlijk vond tegenover de slaven.

Geschiedenis[bewerken]

Op zich is het beeld van de slavernij van het begin (1600) en daarna tot het westen niet compleet. Toch is er uit een aantal verslagen, boeken en ander materiaal op te maken dat er een helder beeld te vormen is over hoe de tijd van de slaven verliep.

Oudheid[bewerken]

Al een zeer geruime tijd geleden bij de tijd van de Egyptenaren en farao's vond er zich al slavernij plaats, die in opdracht van de farao gebeurde, waardoor het verschil tussen de slavernij uit de oudheid en de slavernij volgens de beschrijving bovenaan (de hedendaagse) duidelijk wordt. De farao's met de onderdanen verplichtten het "gewone" volk om te helpen met allerlei klussen, opdrachten en andere taken die in zeer slechte omstandigheden plaatsvonden. Er was slechte hygiëne, weinig voedsel en geen comfort. Deze slavernij was zeer populair onder de rijke en machtige mensen toentertijd omdat zij hierdoor hun blijk van macht en kracht konden tonen aan het volk, en konden uitbuiten ten koste van datzelfde volk.

Begin van de hedendaagse slavernij[bewerken]

Toen een aantal toentertijdse rijken uit elkaar begonnen te vallen en van de Egyptenaren alleen nog maar een groepje piramides en een hele hoop zand overgebleven was, ging men op zoek naar deze oude bevolkingsgroepen met alle documenten en geschriften. Men vond regelmatig voorwerpen, tot grote vreugde van de opdrachtgevers terwijl er een hoop dode mensen gevonden werden, waar men echter niet zo blij mee was. Uit deze documenten blijkt dat men vroeger misbruik maakte van het volk. Men vond dit een goed idee, in combinatie met de kolonisatie, een trend om een hoop landjes onder jouw vlag te laten wapperen en te gebruiken om jouw eigen landje een stuk groter te laten overkomen en machtiger te maken. Dit gebeurde ook, alleen niet door iedereen.

In China en Rusland ging men ondanks alles gewoon door met de mensen die gedwongen werk voor de keizer/tsaar moesten doen onder erbarmelijke omstandigheden. De Engelsen en Fransen met een aantal andere landen besloten deze manier van slavernij niet te doen en een petitie te houden om een groepje mensen in Afrika, waarvan het land al een tijd lang gekolonialiseerd werd, te laten werken voor hun, al deden de negers, de bewoners van Afrika dit met plezier en zij hoefden helemaal geen geld omdat zij hun nieuwe machthebber aanbeden.

Hoogtepunt[bewerken]

Hedendaagse slavernij uit het Verre Oosten. Een slaaf had het tellen van de katoenbollen niet goed genoeg gedaan, en deze slaven kennen letterlijk en figuurlijk de klappen van de zweep!

Tijdens de Gouden Eeuw (volgens de VOC) kende de slavernij haar absolute hoogtepunt. Op dat moment ging alles goed, aangezien rond die periode de meeste personen uit Afrika vertrokken naar Zuid-Amerika en elders. Langzaam begonnen er toch een aantal scheuren in te vertonen omdat langzaam maar zeker het geval "socialisme" op begon te doemen. Al hadden deze mensen een absolute minderheid, en niets te zeggen, toch begonnen zij in het openbaar te spreken dat het niets verdienen schandalig is en vragen is om moeilijkheden in de toekomst, omdat Afrika al zo arm was. De enige reden hiervoor (en het invoeren van de slavernij zelf ook) was dat drie vierde in Afrika nog nooit van geld gehoord had, dus dat kon nooit hun schuld zijn dat zij het vuile werk voor gratis en voor niets deden in ruil voor wat eten en drinken (water en brood, welteverstaan, want een derde in Afrika heeft nog nooit van een "fatsoenlijke maaltijd" gehoord).

Afschaffing[bewerken]

De socialisten begonnen grond te winnen en uiteindelijk begon men na te denken over of zij wel eens gelijk konden hebben. Eigenlijk vond men het ook best wel zielig en men ging de slaven geld geven. De slaven moesten zelfstandiger worden, aldus de slavenhouders. De slaven begonnen echter verknoeperd te raken aan het geld en wilden meer omdat vijf cent per uur nou net even wat weinig is voor een appel die 5 dubloenen kost. Men ging protesteren, en men zag er geen gat meer in. Men schafte langzaam de slavernij af, zodanig langzaam omdat men het zo lang mogelijk wilde doorgaan met deze kunst van "jouw werk overlaten aan andere vrijwilligers". Pas wanneer het uit de hand liep hield men ermee op. De Verenigde Staten waren de laatsten die het afschaften. De slaven bleven op hun plantages en begonnen heel Zuid-Amerika met de bijbehorende Caribische eilanden zelf te kolonialiseren. De huidige opzet bestaat nog steeds, alleen zijn de Nederlandse Antillen uit zichzelf opgeheven.

Slavernij nu[bewerken]

Echter, ging de slavernij in het Verre Oosten gewoon door, alleen de foute vorm van slavernij. Men stopt aldaar de slaven in communistische dictaturen waar niemand uit kan - alleen maar in. Men moet daar verplicht met de fabrieken aan de gang, en men heeft niet in de gaten dat 4 cent per uur zeer weinig is, in plaats van dat zij geïnterpreteerd hebben volgens het communistische stelsel dat iedereen gelijk is en gelijk verdient. Een uitzondering hierop is Denemarken die graag zijn eigen volk mishandeld ziet worden vanwege hun kwetsbaarheid en de kleine kracht die nodig is om hun holle botten armpjes en andere lichaamsdelen te breken.

Zie ook[bewerken]

Potatohead aqua.png
Aan de schandpaal genageld!
Vastgenagelde versie:
22 november 2010
Dit artikel is een verschrikking! Daarom is het vastgenageld aan de schandpaal zodat iedereen er rotte groenten tegenaan kan gooien.