Spider-Woman

“Een pleonasme.”
~ Oscar Wilde over Spider-Woman.

Spider-woman is het alter ego van Sheila Chloe Bruce (15 augustus 1882, Sydney), die sinds haar achttiende levensjaar als superheldin gecontacteerd wordt bij elke spinnenplaag down under. Gehuld in een passend pakje begeeft zij zich dan onder de escalerende spinnenbevolking om te onderhandelen, steeds met een daverend succes: de spinnen emigreren massaal naar de rest van de aardbol, en maken daarbij gebruik van elk internationaal vervoerssysteem waarover Australië beschikt.

Jeugd

Een zwaar geromantiseerde voorstelling van onze heldin.

Als jong meisje had Sheila een grote afkeer voor spinnen, een afkeer die plots verdween nadat zij tijdens een lenteschoonmaak een grote hoeveelheid spinrag in de ogen kreeg. Aanvankelijk dacht men dat ze blind zou blijven, maar het rag had een totaal onverwachte uitwerking op het aankomende tienermeisje. Haar relatie tot spinnen veranderde drastisch: ze knuffelde ze, in plaats van ze plat te trappen, ze sprak met ze, in plaats van gillend op een stoel te gaan staan, en sommige soorten at ze ook op. Deze gewoontes isoleerden haar van haar omgeving, die haar de bijnaam "Spider-Girl" gaf. Ze verzuimde haar schoolwerk, en kwam in de goot terecht.

Openbaring

Een superheldin klaar voor de strijd.

De spinnenplaag van 15 augustus 1900 leidde tot haar grote openbaring: toen deze plaag, in tegenstelling tot die van vorige eeuwen, zich als een totaal oncontroleerbaar fenomeen begon af te tekenen, viel het op dat in één der buitenwijken van Sydney men absoluut geen last had van spinnen, of toch niet meer dan normaal. Een pientere rechercheur kwam erachter dat een slonzig meisje van ongever achttien jaar in staat bleek om de spinnen te overreden om hun heil elders te gaan zoeken. Eenmaal overtuigd om haar marginaal bestaan te verlaten, en haar gave aan te wenden om het land te redden, begon zij de horden spinnen bestraffend toe te spreken, daarbij demonstratief met een ragebol zwaaiend. De boodschap werd begrepen: de spinnen dropen af, en verscholen zich in voor export bestemde kratten, aldus hun afschrikwekkende aanwezigheid naar andere delen van de wereld verplaatsend. De Australische pers verving de bijnaam "Spider-Girl" definitief door de eretitel "Spider-Woman".

Privéleven

Een snapshot van de enige man die ooit tot een huwelijksaanzoek overging, en afgewezen werd.

De Australische regering had haar dankbaarheid betoond met een levenslang pensioen, mits bij komende spinnenplagen eveneens op haar een beroep te kunnen doen. Want ondanks de verscherpte controle die de Australische douane zo berucht heeft gemaakt, breekt gemiddeld één keer in de vijftien jaar zo'n plaag uit. Zolang de douanediensten van de andere landen niet even efficiënt werken, zal Spider-Woman nog lang haar geboorteland kunnen bijstaan, te meer daar zij nauwelijks of niet schijnt te verouderen. Dit maakt haar weinig populair bij de Australische vrouwen, omdat ze, naar hun zeggen "mannen in haar webben vangt". In ieder geval kunnen wij deze superheldin indelen bij de onsterfelijke superhelden, wat de vooruitzichten voor de wereld buiten Australië niet bepaald rooskleurig maakt. Bij de Australische mannen is zij daarentegen wél populair, al heeft er nog nooit één een officieel huwelijksaanzoek gedaan, op één na. Deze vrij gezette, sterk kalende, maar niet van weelde verstoken man ging zelfs zover zich in een Spidermanpakje te wurmen, echter zonder resultaat: onze heldin is en blijft vrijgezel.

Uitrusting

Een superheldin klaar voor de pret.

De uitrusting van Spider-Woman verschilt volgens de aard van haar activiteit en/of de omvang van haar taak. Voor het zware werk hult zij zich in een pakje dat niet te onderscheiden is van dat van een poetsvrouw op vrijdag: een voorschoot, een hoofddoek en een vervaarlijk ogend stel ragebollen. Op meer ontspannen ogenblikken wil zij wel eens schaarser gekleed lopen, en met enige frivoliteit (en een ironische knipoog naar de Australische vrouwen) het beeld van een mannenverslindster oproepen.

Exploitatie

Karikatuur door een jaloerse Australische.

Elke held wordt uitgebuit, althans zijn of haar imago: er worden boeken over geschreven, stripverhalen over getekend, en films over gedraaid. Maar Spider-Woman heeft zich hier altijd hevig tegen verzet, en sinds 1944 leveren haar advokaten strijd tegen elke uitgeverij of filmstudio die de naam Spider-Woman tracht te gebruiken. Zij neemt gemiddeld om de zes maanden een andere advokaat, volgens jaloerse vrouwen omdat zij ze na hun taak doodt, volgens de rest van Australië omdat geen enkele advokaat kan optornen tegen de Amerikaanse amusementsindustrie. De dode-advokaattheorie is duidelijk geënt op het gedrag van sommige vrouwtjesspinnen, en dus gespeend van elke waarheidszin. Het op de markt verschijnen van niet geautoriseerde (en vrij smakeloze) beeldverhalen en tekenfilms maakt de tweede theorie waarschijnlijker.