Willem-Alexander der Nederlanden
| Willem-Alexander der Nederlanden | ||
| ||
| Staatsiefoto, met Rijkskaasschaaf, de Driekleur, kroon en de eerder verworpen | ||
| Algemene informatie | ||
| Geboren | 27 april 1967 | |
| Geboorteplaats | Utrecht | |
| Nationaliteit | Nederlander | |
| Functie | ||
| Overige informatie | ||
| Partner(s) | Máxima Zorreguieta | |
| Kinderen | Amalia, Ariane, Alexia, Armin | |
| Lievelingseten | Stamppot | |
“'t Is toch gekkigheid!”
Willem Alexander van Oranje-Nassau van Buren (door sommigen ook wel Berta 38 genoemd of eenvoudigweg Willy) is een bekende top-zakenman die sinds 2013 de positie van Koning-Generaal (kortweg Koning, vergelijkbaar met bestuursvoorzitter (CEO)) van het familiebedrijf "Koninkrijk der Nederlanden B.V." bekleedt en daarnaast als bijkomende schnabbel een paar bijbanen heeft als Oranje-appeltjesplukker, lintjesknipschaartjestester en als bierproever. Als aanspreektitel draagt hij Majesteit, Koning Kroondop of Uwe Hoogheid in verband met de hoge positie van de allesomvattende coöperatie en omdat Zijne Schijnheiligheid Godfried de Boer dat blijkbaar zo gewild heeft[1], vanwege het feit dat De Nederlanden overwegend Calvinistisch protestants zijn, ook al ontkennen de Huisregels der Nederlanden dit stellig, in verband met de Multicultituttifrutti.
Jonge jaren[bewerken]
Geboorte[bewerken]
Op de zevenentwintigste aprilari van het jaar des Heeren 1967 had Prinses Beatrix het voorrecht om een kind het leven te schenken, uit de snavel van de Koninklijke Haagse ooievaar genaamd Sjors de Elvendertigste. Dáár, de zoon van een nieuwe generatie omhooggevallen soort mensen, die beweren blauw bloed te hebben en het grondwettelijke nepotistische recht te bezitten om een buitengewoon grote kans te erven de baas te zijn van het familiebedrijf dat zijn ouders, voorouders, voor-voorouders, voor-voor-voorouders, nog een hoop voor4-ouders, Napoleon, Filips II[2] en nog een aantal bevoorrechte zondige stervelingen[3] al jaren aan elkaar doorspeelden. Oranje boven: het kind kreeg de naam Willem-Alexander Claus George Ferdinand, waarvan:
- Willem de standaard naam is van iedere mannelijke Oranje-troonopvolger (traditie, noemt men het);
- Alexander gewoonweg een lekker kakkerige naam is (met name dient gelet te worden op de uitspraak van de R als alveolaire approximant, te weten: ['eau(rr)h-][4]);
- Claus de achternaam van de Kerstman, in de hoop veel cadeautjes te ontvangen (velen vermoedden dat het verwijst naar de naam van zijn vader);
- George de ver-ABN-de naam van de ooievaar;
- Ferdinand (kortweg Ferdi) omdat zowel de vader als de moeder vonden dat het gewoon kon.
Menig onderdaan, ambtenaar, blauwpet, vechter des vaderlands, Jantje, burgervader en baarmoeder stond te springen om dit buitengewoon heuglijke nieuws. Een nieuwe - hopelijk wijze - prins! Och, och, wat was het een Koning van een jongen en mondig. Heel het land geraakte in een oranje roes en er werd vrijwillig verplicht de driekleur de top in gehesen en allerlei dansjes voltrokken op scholen[5].
Al vlak daarna, op 2 september werd Willem-Alexander al betrapt op doping. Een enkeling sprak er schande van terwijl het overgrote deel van de bevolking een slok nam uit 't glas, dat vervolgde door een plas om alles uiteindelijk maar zo te laten als het was.
Reljeugd[bewerken]
Toen Willem-Alexander al iets ouder werd, was oma Juul het in 1980 zat om Koningin te zijn en werd Willem-Alexanders moeder Beatrix de nieuwe Koningin. Het feestje van de inhuldiging werd verpest door een aantal ongeregeldheden enkele incidenten rellen, vechtpartijen, vuurwerk en andere radicaliteiten omdat het tuig de opstandigen wilden kraken en niet kronen. Eerst een dak boven het hoofd en dan een kroon erop, zo vonden zij. Dit gebeurde precies in tegenovergestelde volgorde, waarop deze groep teleurgesteld de boel maar noodgedwongen moest verstieren. De toch nog wel kleine Willem-Alexander raakte erg geïnspireerd door dit buitensporige gedrag van het plebs, al waarschuwde moeder nog zo om hier geen kennis van te nemen omdat zij inzag dat het land zo naar chaos zou gaan afglijden - wat Zij overigens niet moeten hebben in dit land - en maar aan te nemen dat het inderdaad maar plebs en rapalje is.
Deze inspiratie bleef hij jaren houden en dat liet hij duidelijk blijken toen hij in het bijzijn van zijn moeder en vader, in combinatie met zijn broertjes Friso en Constatijn (die ballen aan het schoppen waren tegen de fotografen), verklaarde dat de Nederlandse pers op moest rotten. De pers nam hier kennis van, maar nam nog maar eens een slok uit het glas, deed daardoor nogmaals een plas en concludeerde dat de kleine Oranjehooligan nog maar een kind was, waarop Willem-Alexander teleurgesteld de boel maar noodgedwongen moest laten zoals het was.
Vorstelijk volwassen[bewerken]
Studentenleven[bewerken]
Dit is een
 |
De iets minder kleine Willem-Alexander was zijn jeugd nog niet kwijtgeraakt: hij raakte tijdens de periode waarin hij onder meer geschiedenis ging studeren alsmede geïnspireerd door de cultuur rondom het studentenleven. Hij zag hoe zijn medestudenten graag enkele flessen bier achterover sloegen omdat het leuk was. Willem-Alexander kende dit niet, maar dat leek hem ook wel leuk, dus ging hij met alle plezier meedoen met de feesten van het gewone volk, waarschijnlijk ook om erbij te horen[6]. Hij maakte kennis met het lallen en zo kwam hij een flink aantal jaren door de studietijd en menig feest ging hem niet voorbij. Het resultaat: een hoop maten erbij, lege kratten, een rotzooi van een kamer (iedere moeders nachtmerrie), een paar diploma's met doctoraaltitel erbij en de vroege benoeming en kroning van zijn huisgenoten tot Prins Pils, waarmee hij geregeld genoemd zou gaan worden door anderen.
Bij de Krijgsmacht[bewerken]
Omdat Willem-Alexander zijn jeugd en studententijd nog vers in het geheugen had, ging hij maar uit verveling zijn carrière vervolgen bij de Koninklijke Landmacht. Het luizenleventje op Huis ten Bosch, zitten lezen en uit het raam staren om daarmee zijn tijd vol te maken en ook om zo iets te doen te hebben (dat had hij geleerd van een vriend wiens vader ambtenaar was) beviel hem niet. Daarvóór had hij bij wijze van dienstplicht al eens eerder dienst gedraaid bij de Koninklijke Marine. Daar was het al een slag op open water toen de Jantjes er plots een Jan bij kregen. Willem-Alexander voelde zich daar uitstekend op zijn gemak tussen de geregeld kotsende, zeezieke collega's terwijl Willem-Alexander vrolijk de hamburgers stond om te draaien en verder nergens last van had. Willem-Alexanders rol als trol aan boord werkte uitstekend, waarvoor hij respect verwierf. Moederlief was trots op hem, zo'n sterke jongen, vergelijkbaar met Michiel de Ruyter, die verder ook nergens last van had! Alleen bakte De Ruyter geen hamburgertjes aan boord (hij zou daar ook niks van bakken - daar had hij immers koks voor). Later haalde Willem-Alexander zijn vliegbrevet, voor het geval dat hij later bij de Luchtmacht zou gaan.
Liefdesleven[bewerken]
Willem-Alexander mocht dan wel bekend staan als een feestbeest, een vrouwenverslinder was hij óók, al wilt de RVD nog wel eens anders beweren. In een toch wel lange periode had hij tientallen vriendinnen en maîtresses maar ook vier 'serieuze' relaties. Beide relaties liepen niet zo lang en gelukkig af, in tegenstelling tot zoals je zou denken van een prins op het witte paard. Uiteindelijk kwam alsnog de ware: Máxima Zorregieta. Zij was een Argentijnse dame, die Willem-Alexander in de Spaanse stad Sevilla tijdens een feest tegen het lijf liep. Het klikte goed tussen Willem-Alexander en de dochter van een voormalig staatssecretaris van Landbouwzaken in Argentinië. Wel, ten tijde van de militaire dictatuur, waaraan hij meegeholpen zou hebben. Daar ontstond een hoop ophef over, vooral in de Staten Generaal, maar uiteindelijk, net als bij paus Franciscus I en zijn betrokkenheid met de Junta-legerleider nam iedereen nog maar een laatste slok, ging men naar het toilet waar zich een stortvloed aan onttrok en men verliet het toilet nadat men de handen waste en de gulp dichttrok.
In 2001 kwam het verlossende ja-woord tevoorschijn: ze trouwden, kregen drie dochters (prinses Amalia, prinses Ariane en prinses Alexia) en een zoon (prins Armin) en leefden nog lang en gelukkig. Tot nog toe. Geen wolkje aan de lucht dus. Einde verhaal
Wacht... geen wolkje aan de lucht?[bewerken]
Dat kan niet - in Nederland regent het continu en zijn de zonnedagen schaars! Dat het in Argentinië geregeld zonnig is wilt niet zeggen dat Nederland opeens een woestijn wordt - wat is dít nu weer voor onzin?
IN NAAM DES KONINGS
Geachte heer/mevrouw,
Wij hebben kennisgenomen van een geschreven en gepubliceerd artikel over Zijne Majesteit de Koning Willem-Alexander.
Over de tekst is bij ons een bericht binnengekomen over aangetroffen feitelijke onjuistheden omtrent de meteorologische toestand in het Koninkrijk der Nederlanden.
Blijkens een reeks onderzoeken, verricht door het Koninklijk Nederlands Meteorologisch Instituut te De Bilt, is de tekst "Geen wolkje aan de lucht dus." onjuist en verzoeken wij U vriendelijk doch dringend deze tekst aan te passen.
Met vriendelijke groet,
RIJKSVOORLICHTINGSDIENST
RECTIFICATIE
Bij dezen: Nederland heeft zélfs na het Koninklijk huwelijk wolkjes aan de lucht.
Al het voorgaande is niet waar. behalve dat men de handen waste en de gulp dichtmaakte
Oncyclopædia Neêrlandica
Eerst opeens geen wolken, maar nu geen Koning?[bewerken]
Het is bekend dat Máxima Willem-Alexander "een beetje dom" vond. Dat heeft Willem-Alexander zijn ego geen vooruitgang en zonneschijn gebracht (wél wolken!). Het lot zat hem dwars: zijn moeder Beatrix zou hem hoe dan ook als opvolger aanwijzen en dat terwijl hij eigenlijk liever op de boot wilde blijven of wilde feesten met zijn maten. De plicht riep echter, welke hij maar zou navolgen, zo luidde de gedachtegang en de traditie. Het weifelen begon te knagen: zou hij nu wel Koning worden of niet? Zou hij de taak van zijn moeder overnemen - die er stiekem wel mee wilde stoppen, want ze voelde zich gediscrimineerd doordat ze niet op pensioen kon op haar 65 66 67 65e levensjaar - om zo de rest van zijn carrière dus te vervolgen met een kroon die hij niet eens op krijgt, een rijksappel die hij niet eens op kan eten, een scepter waar hij niet eens mee mag zwaaien, een rijkszwaard waar hij niet eens mee mag decapiteren (de doodstraf is immers afgeschaft in Nederland) en een grondwet met een stel zwart-op-geel geniepige lettertjes die oplegt wat hij wel en niet mag doen?
Hij zweeg erover en blééf erover zwijgen, tot het moment dat moederlief zoonlief begon te trollen om "eens haast te maken met je beslissing" door vaarwel te zeggen tegen de troon. Stiekem wilde hij het niet - het zijn van Koning zorgt ervoor dat hij haast nergens meer lid van mag zijn dan van de Koninklijke familie: niet van het Internationaal Olympisch Comité (vooruit, dat moet), van de Krijgsmacht (daar moest hij ook zijn functies neerleggen omdat de grondwet dit voorschrijft) en zelfs niet meer van de Donald Duck - dat is toch het grootste drama. Geen Kwik Kwek en Kwak meer op het rode kussentje aan de andere kant de brievenbus geploft... zelfs dat kon de Staten Generaal - en nota bene zijn moeder - hem niet aandoen. Het zat hem buitengewoon dwars en hij liet tijdens Koninginnedag van 2012 merken dat hij tóch geen Koning wilde worden door de oranje troon toiletpot te verwerpen. Een verwerpelijke actie, zo verklaarde hij later, want er zijn genoeg kinderen in bijvoorbeeld Afrika die geen toilet hebben (gelukkig zijn er andere manieren om deze kinderen te helpen) en hij is uiteindelijk toch Koning geworden, maar dat komt later.
Willem-Alexander dacht nog eens na: hij kon de troon nog doorgeven aan broer Friso, maar nee, dat ging niet omdat hij in een diepe coma lag na bedolven te zijn geweest door een lawine tijdens de skivakantie. Al zou dat niet zijn gebeurd, dan kon hij overigens toch al niet Koning worden omdat hij uit de familie was geschopt nadat moederlief het spuugzat was dat hij teveel snoepte van de kaasblokjes, bitterballen en appeltjes op feestjes - de smulpaap! - waardoor een twintigste van de totale binnenkomsten van het Koninklijk Huis via de Rijksbegroting op "onverklaarbare wijze" verdampte. Gelukkig was daar prins Constatijn nog, maar om zijn nog kleinere broertje nu Koning te laten worden en hij niet? Dat kon er op het gebied van eer niet bij Willem-Alexander in: de grote broer heeft verantwoordelijkheid te nemen over zijn broertjes. De Grote Broer deed hij uiteindelijk alsnog een Gooi naar de diamanten tooi.
De nieuwe Koning[bewerken]
Op 30 april 2013 abdiceerde moeder Beatrix en werd Prins Pils op dezelfde dag Koning Kroondop of Koning Kriek, omdat de tijd was gekomen dat hij klaar was om wat sterkers te proberen dan steeds dat lauwe grachtenwater. Deze dag bevatte zwaaien, wuiven, twee vingers in de lucht (in plaats van drie, kom op zeg, kom op!), Godfried de Boer in de kerk om hulp vragen, gezang, een oranjemenigte en hersenloze monotone herrie van zijn zoon.
Activiteiten[bewerken]
Willem-Alexander heeft om de tijd te vullen een reeks activiteiten die hij pleegt/pleegde te doen.
De functie van Koning[bewerken]
Willem-Alexander heeft van zijn moeder Beatrix discipline, verantwoordelijkheids- en plichtsbesef bijgebracht gekregen en van zijn vader een gevoel voor humor en een instinct om alles op een onverschillige, neutrale wijze te bekijken onder het motto: "Schouw de mooie zijden des levens aan en ontdoe jezelfst von de stropdasse", waarvan akte. In tegenstelling tot zijn moeder Beatrix heeft Willem-Alexander een wat andere aanpak wat betreft de functie van Koning-Generaal van "Koninkrijk der Nederlanden B.V." die hij nu geniet. Willem-Alexander draagt voor het grote deel van zijn functie aan tot gezamenlijk een pilsje drinken en dansen met elkaar (iets dat Máxima hem uiteindelijk toch heeft weten bij te brengen), om zo eenheid te creëren: iets dat Job Cohen ook gepoogd had met thee, maar dat werd minder populair bevonden. Omdat Willem-Alexander de Koning is en iedereen in katzwijm valt voor de Koning is het twijfelgehalte rondom het slagen van dit project vrij klein, aldus peilingen van Maurice de Hond.
Wat betreft de Staat heeft Willem-Alexander weinig taken: hij heeft niets te zeggen over zijn ondergeschikten, wat tegelijkertijd de functie van Koning vrij leeg maakt, net als de hoofdtaak om de boel bij elkaar te houden. In plaats van hij, knappen zijn vazallen binnen de Tweede en Eerste Kamer al het vuile werk voor hem op op Staatsgebied, onder het mom van de democratie - iets dat door het volk wel als leuk wordt ervaren, terwijl het werk van diezelfde vazallen door hetzelfde volk weer als niet zo leuk wordt ervaren. In ruil voor deze weinig verplichtingen vereisende functie heeft toenmalig Minister-President (Chief Operating Officer van het bedrijf) Johan Thorbecke ervoor gezorgd dat de Koning al jaren achtereenvolgend tot Nederlandse Baas Van Het Jaar werd bekroond, omdat zeer weinig mensen kritiek durfden te leverden op het werk van de Koning.
Sport[bewerken]
Omdat de studententijd hem geen goed had gedaan (een royale bierbuik was al aan het ontstaan) en omdat hij fit moest blijven bij de Marine, moest Willem-Alexander van zijn vader, prins Claus, op een sport gaan. Want: "sport is ein gude bezigheit um gesund en gelükkig zu blijven", waarvan akte. Hij besloot, omdat hem hardlopen niks leek en voetbal teveel een sport van het volk is, de Elfstedentocht maar te gaan rijden, onder druk van zijn studentenmaten die een weddenschap met hem afsloten. Hij deed dit onder een Hermelijnen Marlboro-dekmantel en onder zijn tweede achternaam "Van Buren", want hij wist dat als hij onder de naam "Van Oranje-Nassau" zou gaan rijden, dat heel Nederland, in combinatie met zijn voornaam, binnen de kortste keren achter hem aan zou gaan en hij onmogelijk de tocht in alle rust (tussen al het kabaal en de festiviteiten door) uit kon rijden. Dat kon hij toch al niet, want iedereen herkende dat blonde koppie van hem wel.
Na het finishen van dezelfde Elfstedentocht vond hij het welletjes geweest en hing hij zijn schaatsen aan de wilgen om zich maar bezig te gaan houden met simpelere dingen, zoals hardlopen.
Omdat sport belangrijk werd bevonden, werd Willem-Alexander lid van het Internationaal Olympisch Comité, waardoor hij medailles om de nekken van mededingers kon doen en daarmee ook de sportdames kon zoenen. Willem-Alexander is ook vaak te vinden bij belangrijke sportevenementen, waarbij hij de aanwezigheid daarbij als een smoes uitgerekende mogelijkheid beschouwt om te kunnen schreeuwen en lallen tussen het massapubliek zonder aangesproken te worden door de Minister-President, die vervelende man die ook overal zijn neus in steekt.
Watermanagament[bewerken]
Omdat Willem-Alexander een Nederlander is (met Duitse roots, dat wel) heeft hij veel te doen met water, net als Nederland zelf. Met dijken die doorbreken had Willem-Alexander bijvoorbeeld persoonlijk ook te maken tijdens zijn studentenperiode, door de vele glazen en flessen vol bier die daar verdwenen in de slokdarm[7] richting de maag om daar te gaan borrelen en kwalijke dampen vrij te laten die omhoog dwarrelen richting de hersenpan om daardoor de Koninklijke Katers[8] te doen ontstaan. Omdat bier grotendeels van water gemaakt is, heeft Willem-Alexander een groot vlak van interesse over hoe water gezuiverd wordt en hoe de bedrijven met water omgaan. Onder het mom van waterputten aanleggen in Afrika in combinatie met vakantiehuizen in Mozambique en het beter bereikbaar maken van water voor hen die er nauwelijks mee in aanraak komen is hij lid geworden van een paar Adviesraden watermanagement, waaronder die van de Verenigde Naties om daar zijn zegje te doen wat er met water gebeurt.
Zelf gebruikt Willem-Alexander water met veel plezier. Zo zwemt hij op enkele dagen van het jaar in water, wast hij zichzelf in water (in tegenstelling tot Máxima: zij neemt graag een modderbad), drinkt hij bier met water, wijn met water en water met water, laat hij de tuin verwennen met water, kijkt hij naar water en heeft hij na een studie van een maand ontdekt dat water echt nat is.
Zie ook[bewerken]
Voetnoten[bewerken]
- ↑ Iedere bekleder van de functie Koning(in)-Generaal van Het Koninkrijk der Nederlanden B.V. (vroeger Stadhouder van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden en Baas van de Bataviarepubliek) is in de gratie Gods gekozen.
- ↑ Ook al waren zij de baas over het bedrijf toentertijd, ze waren geen familieleden.
- ↑ Onder die titel mocht Otto von Habsburg pas de kerk in.
- ↑ Ook wel de "Gooise R" genoemd.
- ↑ Want wee degene die niet mee deed - die zou wel eens zijn goede plek bij de hogere heren en dames van het familiebedrijf en haar ondergeschikten kwijt kunnen raken.
- ↑ Een koning moet immers onderdanen hebben!
- ↑ De glazen en de flessen niet natuurlijk! Alleen het bier.
- ↑ Ook wel de Hollandsche Leeuw genoemd.
 |
Vastgenagelde versie: 3 juni 2013 |
Dit artikel is een verschrikking! Daarom is het vastgenageld aan de schandpaal zodat iedereen er rotte groenten tegenaan kan gooien.
| |
Lodewijk Napoleon ·
Napoleon Lodewijk ·
Willem I ·
Willem II ·
Willem III
Emma ·
Wilhelmina ·
Juliana ·
Beatrix ·
Willem-Alexander (met Maxima)
Leopold I · Leopold II · Albert I · Leopold III · Karel · Boudewijn (met Fabiola) · Albert II · Filip
Clovis · François van Holland · Karel de Grote · Lodewijk XIV · Napoleon Bonaparte
Filips I · Filips II · Filips VI · Juan Carlos I · Karel V · Don Quichot
Oost-Europa:
Prins Gabriël · Tsaar Nicolaas
Overige vorsten:
Altria Pendragon ·
Cleopatra ·
Filips de Schurk ·
Wilhelm
Hamburgers die niet belangrijk genoeg zijn om een eigen artikel te hebben
Alle zijn zij dragers van de kroon. Hoera! Hoera! Hoera!
}